Neptün'ün halkaları sayfasının kaynağını görüntüle

{{Seçkin madde}}
[[Dosya:Neptün'ün halkaları şeması.svg|küçükresim|upright=1|upright=1.36|[[Neptün]]'ün halka-uydu sisteminin şeması. Düz çizgiler halkaları gösterir; kesik çizgiler uyduların yörüngelerini gösterir.]]
'''[[Neptün]]''', '''beş ana [[Gezegen halkası|halkadan]]''' oluşan bir sisteme sahiptir. Başta "yaylar" olarak adlandırılan halkalar, 22 Temmuz 1984'te [[Patrice Bouchet]], Reinhold Häfner ve Jean Manfroid'dan oluşan ekip tarafından [[Şili]]'deki [[La Silla Gözlemevi]]'nde ve William Hubbard liderliğindeki bir program kapsamında F. Vilas ve L. R. Elicer tarafından Cerro Tololo Amerikan Gözlemevi'nde keşfedildi. Halkalar, 1989'da ''[[Voyager 2]]'' uzay aracı tarafından fotoğraflandı. Halkaların en yoğun kısımları, [[Satürn'ün halkaları|Satürn'ün ana halkalarının]] yoğunluğu nispeten az kısımlarıyla (C halkası ve Cassini bölümü gibi) karşılaştırılabilir; ancak [[Neptün]]'ün halka sisteminin çoğu görece zayıf, soluk ve [[Kozmik toz|tozlu]] olup [[Jüpiter'in halkaları]]na daha çok benzemektedir. Neptün'ün halkalarına, gezegenle ilgili önemli çalışmalara katkıda bulunan gök bilimcilerin adları verilmiştir: [[Johann Gottfried Galle|Galle]], [[Urbain Le Verrier|Le Verrier]], [[William Lassell|Lassell]], [[François Jean Dominique Arago|Arago]] ve [[John Couch Adams|Adams]]. Neptün, uydularından [[Galatea (uydu)|Galatea]]'nın yörüngesine denk gelen ve isim verilmemiş soluk bir halkaya daha sahiptir. Diğer üç uydusu olan [[Naiad (uydu)|Naiad]], [[Thalassa (uydu)|Thalassa]] ve [[Despina (uydu)|Despina]] halkalar arasındaki yörüngelerde dönmektedirler.

[[Neptün]]'ün halkaları, son derece koyu renkli, muhtemelen [[Organik bileşik|organik]] bileşikler içerip [[radyasyon]] etkisinde kalan malzemelerden oluşmaktadır. Benzer malzemeler [[Uranüs]]'ün [[Uranüs'ün halkaları|halkalarında]] da görülür. Halkalardaki toz oranı (%20 ile %70 arasında) yüksek, [[optik derinlik]]leri ise düşük ile orta seviyede ve 0,1'den azdır. Adams halkası Fraternité, Égalité 1 ve 2, Liberté ve Courage adında beş ayrı yay içerir ve bu özelliğiyle benzersizdir. Yaylar dar bir [[Apsis (astronomi)|enberi boylamı]] alanı kaplar, ilk tespit edildikleri 1980'den bu yana çok az değişmişlerdir ve kayda değer derecede kararlıdırlar. Yayların nasıl kararlı kaldığı hâlâ devam eden bir tartışma konusudur ve muhtemelen kararlılıkları Adams halkası ve iç [[çoban uydu]] Galatea arasındaki [[yörüngesel rezonans]] etkileşimi ile ilgilidir.

== Keşif ve gözlemler ==
[[Dosya:New Webb Image Captures Clearest View of Neptune’s Rings in Decades.png|küçükresim|upright=1.14|upright=1.5|[[James Webb Uzay Teleskobu]]'nun NIRCam cihazıyla görüntülenen Neptün'ün Halkaları]]
[[Dosya:PIA02202_Neptune's_full_rings.jpg|küçükresim|upright=1.14|Neptün'ün halka sisteminin ''[[Voyager 2]]'' tarafından elde edilen iki parçalı fotoğrafı]]
Neptün çevresindeki halkalar hakkındaki ilk bahis, Neptün'ün en büyük [[Neptün'ün uyduları|uydusu]] olan [[Triton (uydu)|Triton]]'u keşfeden [[William Lassell]]'in, gezegenin etrafında bir halka görmüş olabileceğini belirttiği 1846 yılına uzanmaktadır.<ref name="Miner2007">{{Kitap kaynağı|başlık=Planetary Ring Systems|yayıncı=Springer Praxis Books|isbn=978-0-387-34177-4|url=https://archive.org/details/planetaryringsys0000mine|tarih=2007|yazar=Miner, Ellis D.|yazar2=Wessen, Randii R.|yazar3=Cuzzi, Jeffrey N.|bölüm=The discovery of the Neptune ring system}}</ref> Lassell'in iddiası hiçbir zaman doğrulanmadı ve muhtemelen bir gözlem hatasıydı. Halkalardan birinin ilk güvenilir gözlemi 1968'deki bir yıldız [[örtülme]]si esnasında yapıldı; ancak bu sonuç [[Uranüs]]'ün [[Uranüs'ün halkaları|halkalarının]] keşfedildiği 1977 yılına kadar fark edilmeyecekti.<ref name="Miner2007"/> Uranüs'ün halkalarının keşfinden bir süre sonra [[Villanova Üniversitesi]]'nden [[Harold Reitsema|Harold J. Reitsema]] liderliğindeki bir ekip, Neptün'ün etrafında halkalar aramaya başladı. Ekip, 24 Mayıs 1981'deki bir [[örtülme]] sırasında bir yıldızın parlaklığında düşüş tespit etti; ancak yıldızın kararma şekli bir halkayı işaret etmiyordu. ''[[Voyager 1]]'' uçuşundan sonra örtülmenin Neptün'ün uydularından [[Larissa (uydu)|Larissa]]'dan kaynaklandığı ve oldukça sıra dışı bir olay olduğu anlaşıldı.<ref name="Miner2007"/>

1980'lerde [[Neptün]] için örtülmeler, o zamanlar [[Samanyolu]]'nun yakınında bulunan ve böylece daha yoğun bir yıldız arka planına karşı hareket eden [[Uranüs]]'e göre çok daha nadirdi. Neptün'ün 12 Eylül 1983'teki bir sonraki örtülmesi, olası bir halkanın algılanmasını sağlasa da<ref name="Miner2007"/> yerden yapılan gözlemler yetersiz kaldı. Sonraki altı yıl içinde, hemen hemen üçte biri pozitif sonuç veren yaklaşık 50 ayrı örtülme daha gözlemlendi.<ref name="Sicardy1991">{{Dergi kaynağı |ad=B.|soyadı=Sicardy|yazar2=Roques, F. |yazar3=Brahic, A. |başlık= ''Neptune's Rings, 1983–1989 Ground-Based Stellar Occultation Observations''| dergi= Icarus| tarih= 1991| cilt= 89 |sayı=2| sayfalar=220-243|bibcode= 1991Icar...89..220S|doi= 10.1016/0019-1035(91)90175-S}}</ref> Neptün'ün etrafında kesinlikle bir şey (muhtemelen eksik yaylar) vardı; ancak halka sisteminin özellikleri bir sır olarak kalmaya devam etti.<ref name="Miner2007"/> Yıldızın parlaklığında örtülmeler sırasında gözlenen düşüşler sadece bazı çalışmalarda görüldüğü ve gezegenin her iki tarafında asla simetrik olmadığı için bilim adamları mevcut halkaların Neptün'ü tamamen çevrelemediği, bunun yerine kısmi halkalar veya yaylar şeklinde olduğu sonucuna vardılar.<ref name="britannica">{{web kaynağı |başlık=Neptune’s Moons And Rings |url=https://www.britannica.com/place/Neptune-planet/Neptunes-moons-and-rings |website=Britannica |erişimtarihi=2 Şubat 2020 |arşivURL=https://web.archive.org/web/20190901234457/https://www.britannica.com/place/Neptune-planet/Neptunes-moons-and-rings |arşivtarihi=1 Eylül 2019 |ölüurl=hayır}}</ref>

Halkalar ("yaylar" olarak) 22 Temmuz 1984'teki bir örtülme sırasında keşfedildi. Eş zamanlı keşif; [[Patrice Bouchet]], Reinhold Häfner ve Jean Manfroid ekibince [[Şili]]'deki [[La Silla Gözlemevi]]'nde ([[Paris Gözlemevi]]'nden [[André Brahic]] ve Bruno Sicardy'nin önerdiği bir gözlem programının parçası olarak) ve F. Vilas ve L. R. Elicer tarafından Cerro Tololo Amerikaarası Gözlemevi'nde (William Hubbard liderliğindeki bir program çerçevesinde) gerçekleşti.<ref name="Hubbard1985">{{Dergi kaynağı|başlık=Occultation Detection of a Neptune Ring Segment|tarih=1985|sayfalar=35|dergi=Press Abstracts from the Sixteenth Lunar and Planetary Science Conference, Held March 11–15, 1985, in Houston, TX|cilt=559|ad=W.B.|soyadı=Hubbard|yazar2=Brahic, A.|yazar3=Bouchet, P.|yazar4=Elicer, L.-R.|yazar5=Haefner, R.|yazar6=Manfroid, J.|yazar7=Roques, F.|yazar8=Sicardy, B.|yazar9=Vilas, F.|bibcode=1985LPICo.559...35H}}</ref><ref name="Manfroid1986">{{Dergi kaynağı|başlık=New evidence for a ring around Neptune|tarih=1986|sayı=1|sayfa=L3|dergi=Astronomy and Astrophysics|cilt=157|ad=J.|soyadı=Manfroid|yazar2=Haefner, R.|yazar3=Bouchet, P.|bibcode=1986A&A...157L...3M}}</ref> Halkalara, gezegenle ilgili önemli çalışmalara katkıda bulunan gök bilimcilerin adları verildi:<ref name="Miner2007" /> [[Johann Gottfried Galle|Galle]], [[Urbain Le Verrier|Le Verrier]], [[William Lassell|Lassell]], [[François Jean Dominique Arago|Arago]] ve [[John Couch Adams|Adams]].<ref>Gezegenden uzaklaşma sırasına göre listelenmiştir.</ref><ref name="Miner2007b">{{Kitap kaynağı|başlık=Planetary Ring System|yayıncı=Springer Praxis Books|isbn=978-0-387-34177-4|url=https://archive.org/details/planetaryringsys0000mine|tarih=2007|yazar=Miner, Ellis D.|yazar2=Wessen, Randii R.|yazar3=Cuzzi, Jeffrey N.|bölüm=Present knowledge of the Neptune ring system}}</ref>

25 Ağustos 1989'da Neptün'ün atmosferinin 4.950 kilometre yakınından geçen ''[[Voyager 2]]'' uzay aracı, geçişi sırasında Neptün halkalarının kesin keşfini yaptı ve daha önce gözlenen örtülme olaylarının Adams halkasındaki yaylardan kaynaklandığını doğruladı.<ref name="Miner2007" /><ref name="Nicholson1990">{{Dergi kaynağı |ad= P.D.|soyadı=Nicholson|başlık= Five Stellar Occultations by Neptune: Further Observations of Ring Arcs| dergi= Icarus| tarih= 1990| cilt= 87 |sayı= 1| sayfalar=1-39|bibcode= 1990Icar...87....1N|doi= 10.1016/0019-1035(90)90020-A |yazar2= Cooke, Maren L. |soyadı3= Matthews |ad3= Keith |yazarlarıgöster= 2 |soyadı4= Elias |ad4= Jonathan H. |soyadı5= Gilmore |ad5= Gerard}}</ref> ''Voyager 2''{{'}}nin Neptün ziyaretinin ardından, yerden yapılan daha önceki örtülme gözlemleri yeniden analiz edildi ve yayların 1980'lerdeki özellikleri ortaya çıkartıldı. Elde edilen sonuçlar uzay aracının bulgularıyla uyumluydu.<ref name="SmithSoderblom1989">{{Dergi kaynağı|url=https://zenodo.org/record/1230992|başlık=Voyager 2 at Neptune: Imaging Science Results|biçim=Submitted manuscript|sayı=4936|sayfalar=1422-1449|dergi=Science|kaynak={{sfnRef|Smith Soderblom et al.|1989}}|yıl=1989|cilt=246|ad8=J. M.|pmid=17755997|bibcode=1989Sci...246.1422S|ad9=A.|soyadı9=Brahic|doi=10.1126/science.246.4936.1422|soyadı1=Smith|ad7=K.|soyadı7=Bollinger|ad6=R. F.|soyadı6=Beebe|ad5=A. T.|soyadı5=Basilevsky|ad4=C.|soyadı4=Barnet|ad3=D.|soyadı3=Banfield|ad2=L. A.|soyadı2=Soderblom|ad1=B. A.|soyadı8=Boyce|erişimtarihi=27 Ocak 2020|arşivurl=https://web.archive.org/web/20200804110536/https://zenodo.org/record/1230992|arşivtarihi=4 Ağustos 2020|ölüurl=hayır}}</ref>

''Voyager 2'' görevinden bu yana, teleskop çözünürlüğü ve ışık toplama gücündeki gelişmeler sayesinde en parlak halkalar (Adams ve Le Verrier) [[Hubble Uzay Teleskobu]] ve Dünya'daki teleskoplar ile görüntülenmiştir.<ref name="Dumas1999">{{Dergi kaynağı|soyadı=Dumas|ad=Cristophe|başlık=Stability of Neptune's ring arcs in question|tarih=1999|dergi=[[Nature (dergi)|Nature dergisi]]|cilt=400|sayı=6746|sayfalar=733-735|doi=10.1038/23414|url=http://nicmosis.as.arizona.edu:8000/PUBLICATIONS/NEPTUNE_RING.pdf|biçim=pdf|bibcode=1999Natur.400..733D|yazar2=Terrile, Richard J.|soyadı3=Smith|ad3=Bradford A.|yazarlarıgöster=2|soyadı4=Schneider|ad4=Glenn|soyadı5=Becklin|ad5=E. E.|erişimtarihi=27 Ocak 2020|arşivurl=https://web.archive.org/web/20210124194528/http://nicmosis.as.arizona.edu:8000/PUBLICATIONS/NEPTUNE_RING.pdf|arşivtarihi=24 Ocak 2021|ölüurl=hayır}}</ref> Halkalar, Neptün'den gelen parlamanın önemli ölçüde azaldığı [[metan]] emilim [[Dalga boyu|dalga boylarında]] [[Kozmik mikrodalga arka plan|kozmik mikrodalga arka plan gürültüsü]] seviyelerinin biraz üzerinde görülebilir. Sönük halkalar hâlâ görünürlük eşiğinin çok altındadır.<ref name="dePater2005">{{Dergi kaynağı |soyadı=dePater |ad=Imke |başlık=The Dynamic Neptunian Ring Arcs: Evidence for a Gradual Disappearance of Liberté and Resonant Jump of Courage |tarih=2005 |dergi=Icarus |cilt=174 |sayı=1 |sayfalar=263-272|doi=10.1016/j.icarus.2004.10.020 |url=http://astro.berkeley.edu/~echiang/ppp/nepring.pdf |biçim=pdf |bibcode=2005Icar..174..263D |yazar2=Gibbard, Seren |soyadı3=Chiang |ad3=Eugene |yazarlarıgöster=2 |soyadı4=Hammel |ad4=Heidi B. |soyadı5=MacIntosh |ad5=Bruce |soyadı6=Marchis |ad6=Franck |soyadı7=Martin |ad7=Shuleen C. |soyadı8=Roe |ad8=Henry G. |soyadı9=Showalter |ad9=Mark |arşivurl=https://web.archive.org/web/20080719194620/http://astro.berkeley.edu/~echiang/ppp/nepring.pdf |arşivtarihi=19 Temmuz 2008 |erişimtarihi=27 Ocak 2020 |ölüurl=evet}}</ref>

== Özellikleri ==
[[Dosya:PIA02224_Neptune's_rings.jpg|küçükresim|Daha sönük özellikler ortaya çıkarmak için artırılmış parlaklıkta gösterilen ''Voyager'' halka görüntüsü]]
Neptün, gezegene olan uzaklıklarına göre sırasıyla Galle, Le Verrier, Lassell, Arago ve Adams olmak üzere beş halkaya sahiptir.<ref name="Miner2007b"/><ref name="SmithSoderblom1989"/> Bu kesin tanımlanmış halkalara ek olarak Neptün, Le Verrier'den Galle halkasına ve muhtemelen gezegene doğru uzanan son derece zayıf bir malzeme tabakasına da sahip olabilir.<ref name="SmithSoderblom1989"/><ref name="Burns2001">{{Kitap kaynağı|başlık=Interplanetary Dust|ad=J.A.|soyadı=Burns|yayıncı=Springer|yer=Berlin|isbn=3-540-42067-3|sayfalar=641-725|bölüm=Dusty Rings and Circumplanetary Dust: Observations and Simple Physics|yazar3=Showalter, M.R.|tarih=2001|yazar2=Hamilton, D.P.|editör2=Gustafson, B. A. S.|editör3=Dermott, S. T.|editör4=Fechtig H.|bölümurl=http://www.astro.umd.edu/~hamilton/research/preprints/BurHamSho01.pdf|bibcode=2001indu.book..641B|editör=Grun, E.}}</ref> Neptün'ün halkalarından Lassell, Arago ve Adams halkaları dar (genişliği yaklaşık 100&nbsp;km veya daha az),<ref name="Horn1990">{{Dergi kaynağı|başlık=Observations of Neptunian rings by Voyager photopolarimeter experiment|tarih=1990|sayı=10|sayfalar=1745-1748|dergi=Geophysical Research Letters|cilt=17|ad=Linda J.|soyadı=Horn|yazar2=Hui, John|yazar3=Lane, Arthur L.|doi=10.1029/GL017i010p01745|bibcode=1990GeoRL..17.1745H}}</ref> Galle ve Lassell halkaları ise geniştir (genişlikleri 2.000 ile 5.000&nbsp;km arasında).<ref name="SmithSoderblom1989"/> Adams halkası, soluk ve sürekli bir halkanın içinde yer alan beş parlak yaydan oluşur.<ref name="SmithSoderblom1989"/> Saat yönünün tersine ilerleyen yaylar şunlardır: Fraternité, Égalité 1 ve 2, Liberté ve Courage.<ref name="Burns2001"/><ref name="Porco1991">{{Dergi kaynağı |ad=C.C.|soyadı=Porco|başlık= An Explanation for Neptune's Ring Arcs| dergi= Science| tarih= 1991| cilt= 253| sayfalar=995-1001|bibcode= 1991Sci...253..995P|doi= 10.1126/science.253.5023.995|pmid= 17775342 |sayı=5023}}</ref> İlk üç isim "[[Liberté, égalité, fraternité|özgürlük, eşitlik, kardeşlik]]", [[Fransız Devrimi]] ve [[Fransa|Cumhuriyet]]'in ünlü sloganından gelmektedir. Bu terminoloji, halkaları 1984 ve 1985'teki yıldız örtülmeleri sırasında keşfeden ekip tarafından önerilmiştir.<ref name="Sicardy1991"/> Yaylar dar bir [[Apsis (astronomi)|enberi boylamı]] alanı kaplar, ilk tespit edildikleri 1980'den bu yana çok az değişmişlerdir ve kayda değer derecede kararlıdırlar.<ref name="SmithSoderblom1989" /> Neptün'ün dört küçük uydusunun yörüngeleri halka sistemi içinde yer almaktadır: Galle ve Le Verrier halkaları arasındaki boşlukta [[Naiad (uydu)|Naiad]] ve [[Thalassa (uydu)|Thalassa]], Le Verrier halkasının hemen içinde [[Despina (uydu)|Despina]], Adams halkasından biraz içerisinde,<ref name="Miner2007b" /> isimsiz, hafif ve dar bir halka içine gömülü bölgede [[Galatea (uydu)|Galatea]].<ref name="Burns2001"/>

Neptün'ün halkaları büyük miktarda [[Mikrometre|mikrometre boyutunda]] [[Kozmik toz|toz içerir]], enine kesit alanına göre toz oranı %20 ile %70 arasındadır.<ref name="SmithSoderblom1989" /><ref name="Burns2001"/> Bu bağlamda, toz oranının %50-%100 olduğu [[Jüpiter'in halkaları]]na benzer ve %0,1'den az toz içeren [[Satürn'ün halkaları|Satürn]] ve Uranüs'ün halkalarından farklıdırlar.<ref name="Miner2007b"/><ref name="Burns2001"/> Neptün'ün halkalarındaki parçacıklar koyu renkli bir malzemeden oluşmuştur ve muhtemelen [[radyasyon]]la işlenmiş [[organik bileşik]]ler içeren bir buz karışımından müteşekkildir.<ref name="Miner2007b"/><ref name="SmithSoderblom1989" /> Halkalar kırmızımsı renktedir ve geometrik (0,05) ve Bond (0,01-0,02) [[Yansıtabilirlik|albedoları]], Uranüs'ün halkalarındaki parçacıklara ve iç [[Neptün'ün uyduları|Neptün uydularına]] benzer.<ref name="SmithSoderblom1989" /> Halkalar genellikle optik olarak incedir (şeffaf); normal [[optik derinlik]]leri 0,1'i geçmez.<ref name="SmithSoderblom1989" /><ref name="Horn1990" /> Bir bütün olarak Neptün'ün halkaları Jüpiter'in halkalarına benzemektedir ve her iki sistem de soluk, dar, tozlu halkacıklar ve daha da soluk geniş tozlu halkalardan oluşur.<ref name="Burns2001" />

Neptün'ün halkalarının, Uranüs'ün halkalarına benzer şekilde nispeten genç olduğu düşünülmektedir, yaşları muhtemelen [[Güneş Sistemi]]'nin yaşından çok daha azdır.<ref name="SmithSoderblom1989"/> Ayrıca Uranüs'te olduğu gibi, Neptün'ün halkalarının da bir zamanlar muhtemelen var olan iç uyduların çarpışarak parçalanmasıyla oluştuğu düşünülmektedir.<ref name="Burns2001"/> Bu tür olaylar halkalar için toz kaynağı görevi gören küçük uyducuk kemerleri oluşturmaktadır. Bu açıdan Neptün'ün halkaları, ''Voyager 2'' tarafından Uranüs'ün ana halkaları arasında gözlemlenen hafif tozlu bantlara benzer.<ref name="SmithSoderblom1989"/>

== İç halkalar ==
Neptün'ün gezegene en yakın halkası, 1846'da Neptün'ü bir teleskopla gözlemleyen ilk kişi olan [[Johann Gottfried Galle]] anısına ''Galle halkası'' olarak adlandırılmıştır.<ref name="Galle">{{Dergi kaynağı |başlık=Obituaries: G. V. Schiaparelli, J. G. Galle, J. B. N. Hennessey J. Coles, J. E. Gore |dergi=The Observatory |cilt=33 |sayfalar=311-318|tarih=1910 |bibcode= 1910Obs....33..311. |yazar= Editorial }}</ref> Yaklaşık 2.000&nbsp;km genişliğinde ve gezegenden 41.000-43.000&nbsp;km uzaklıkta bir yörüngededir.<ref name="Miner2007b"/> Ortalama normal optik derinliği 10<sup>−4</sup> ve eşdeğer derinliği 0,15 olan zayıf bir halkadır.{{efn|name=footnoteA|group=lower-alpha|Bir halkanın normal optik derinliği τ, halkanın parçacıklarının toplam geometrik enine kesitinin, halkanın alanına oranıdır. Sıfırdan sonsuzluğa kadar olan değerler alabilir. Bir halkadan normal olarak geçen bir ışık demeti e<sup>–τ</sup> faktörü ile zayıflatılacaktır.<ref name="Ockert1987">{{Dergi kaynağı | soyadı = Ockert| ad = M.E.| yazar2 = Cuzzin, J.N.| yazar3 = Porco, C.C.| yazar4 = Johnson, T.V.| başlık = Uranian ring photometry: Results from Voyager 2 | dergi = Journal of Geophysical Research | tarih = 1987 | cilt = 92 | sayı = A13 | sayfalar =14,969-78|bibcode= 1987JGR....9214969O |doi= 10.1029/JA092iA13p14969 }}</ref>}}{{efn|name=footnoteB|Bir halkanın eşdeğer derinliği ED, halka boyunca normal optik derinliğin bir integrali olarak tanımlanır. Başka bir deyişle <nowiki>ED = ∫τdr</nowiki>, burada r yarıçaptır.<ref name="Holberg1987">{{Dergi kaynağı | soyadı = Holberg | ad = J.B. | yazar2 = Nicholson, P.D.| yazar3 = French, R.G.| yazar4 = Elliot, J.L. | başlık = Stellar occultation probes of the Uranian rings at 0.1 and 2.2 μm – A comparison of Voyager UVS and earth-based results | dergi = The Astronomical Journal | tarih = 1987 | cilt = 94 | sayfalar =178-188|bibcode= 1987AJ.....94..178H |doi= 10.1086/114462 }}</ref>}}<ref name="SmithSoderblom1989"/> Bu halkadaki toz oranının %40 ile %70 arasında olduğu tahmin edilmektedir.<ref name="SmithSoderblom1989" /><ref name="Colwell1990">{{Dergi kaynağı |soyadı=Colwell|ad=Joshua E.|yazar2=Esposito, Larry W. |başlık=A model of dust production in the Neptunian ring system|tarih=1990|dergi=Geophysical Research Letters|cilt=17|sayı=10|sayfalar=1741-1744|doi=10.1029/GL017i010p01741|bibcode=1990GeoRL..17.1741C}}</ref>

Bir sonraki halka, 1846'da Neptün'ün konumunu tahmin eden [[Urbain Le Verrier]] anısına ''Le Verrier'' halkası olarak adlandırılmıştır.<ref name="LeVerrier">{{Dergi kaynağı |soyadı=Adams|ad=John|başlık=Prof. Adams on Leverrier's Planetary Theories |url=https://archive.org/details/sim_nature-uk_1877-09-27_16_413/page/n8|dergi= Nature |cilt=16 |sayı=413 |sayfalar=462-464|tarih=1877 |bibcode= 1877Natur..16..462. |doi= 10.1038/016462a0 }}</ref> Yaklaşık 53.200 kilometrelik yörünge yarıçapı olan<ref name="Miner2007b"/> dar bir halkadır, genişliği yaklaşık 113&nbsp;km'dir.<ref name="Horn1990"/> Normal optik derinliği 0,0062 ± 0,0015'tir, bu değer 0,7 ±0,2&nbsp;km eşdeğeri bir derinliğe karşılık gelir.<ref name="Horn1990"/> Le Verrier halkasındaki toz oranı %40 ile %70 arasında değişir.<ref name="Burns2001"/><ref name="Colwell1990" /> Le Verrier halkasının tam içinde 52.526&nbsp;km yarıçapında yörüngede dönen küçük uydu [[Despina (uydu)|Despina]], [[çoban uydu]] gibi davranarak bu halkanın sınırlanmasında rol oynuyor olabilir.<ref name="Miner2007b"/>

''Plato'' olarak da bilinen ''Lassell halkası'', Neptün halka sistemindeki en geniş halkadır.<ref name="Burns2001"/> Adını Neptün'ün en büyük ayı [[Triton (uydu)|Triton'u]] keşfeden İngiliz astronom [[William Lassell]]'den almaktadır.<ref name="Lassell">{{Dergi kaynağı |başlık=Fellows deceased, list of Lassell, W|dergi=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society |cilt=41 |sayı=4 |sayfalar=188-191|tarih=1881 |bibcode=1881MNRAS..41..188. |doi=10.1093/mnras/41.4.188}}</ref> Bu halka, yaklaşık 53.200&nbsp;km yarıçapında yörüngedeki Le Verrier halkası ile ve 57.200&nbsp;km yarıçapında yörüngedeki Arago halkası arasındaki boşlukta yer alan soluk bir malzeme tabakasıdır.<ref name="Miner2007b"/> Ortalama normal optik derinliği 10<sup>−4</sup> civarındadır, bu da 0,4&nbsp;km'lik bir eşdeğer derinliğe karşılık gelir.<ref name="SmithSoderblom1989"/> Halkanın toz oranı %20 ile %40 arasındadır.<ref name="Colwell1990" />

Lassell halkasının dış kenarı yakınında, Neptün'e 57.200&nbsp;km uzaklıkta bulunan ve 100&nbsp;km'den daha az genişlikte küçük bir parlaklık zirvesi yer almaktadır<ref name="Miner2007b"/> ve bazı gezegen bilimciler tarafından Fransız matematikçi, [[fizikçi]], gök bilimci [[François Jean Dominique Arago|François Arago]]'ya ithafen ''Arago halkası'' olarak adlandırılır.<ref name="Arago">{{Dergi kaynağı |başlık=Extract of a Letter respecting the Lunar Tables (Obituary of M. Arago)|dergi=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society|cilt=14|sayı=4|sayfalar=102-107|tarih=1854|bibcode=1853MNRAS..14....1H|yazar1=Hansen|ad1=P. A.|doi=10.1093/mnras/14.4.97 }}</ref> Ancak birçok yayın Arago halkasından hiç bahsetmemektedir.<ref name="Burns2001"/>

== Adams halkası ==
[[Dosya:Neptune_ring_arcs.jpg|sağ|küçükresim| Adams halkasındaki yaylar (soldan sağa: Fraternité, Égalité, Liberté) ve içerideki Le Verrier halkası]]
Dıştaki Adams halkası, yaklaşık 63.930&nbsp;km yörünge yarıçapı<ref name="Miner2007b"/> ile Neptün'ün halkaları arasında en iyi incelenendir.<ref name="Miner2007b"/> Adı, Neptün'ün Le Verrier'den ilgisiz olarak konumunu tahmin eden [[John Couch Adams]]'dan gelmektedir.<ref name="Adams">{{Dergi kaynağı |başlık= OBITUARY: List of Fellows and Associates deceased during the year: John Couch Adams|dergi=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society|cilt=53|sayı=4|sayfalar=184-209|tarih=1893|bibcode=1893MNRAS..53..184. |doi=10.1093/mnras/53.4.184 }}</ref> Bu halka dar, hafif eksantrik ve eğimlidir, toplam genişliği yaklaşık 35&nbsp;km'dir (15–50&nbsp;km)<ref name="Horn1990"/> ve normal optik derinliği yayların dışında 0,011 ±0,003 civarındadır, bu değer yaklaşık 0,4&nbsp;km eşdeğer derinliğe karşılık gelir.<ref name="Horn1990"/> Bu halkadaki toz oranı %20 ile %40 arasındadır ve diğer dar halkalardan daha düşüktür.<ref name="Colwell1990"/> Neptün'ün Adams halkasının hemen içinde dönen küçük uydu [[Galatea (uydu)|Galatea]], 61.953&nbsp;km'deki yörüngesinde bir çoban gibi davranır ve halka parçacıklarını 42:43 dış [[Yörüngesel rezonans|Lindblad rezonansıyla]] dar bir yörünge yarıçapı aralığında tutar.<ref name="Porco1991"/> Galatea'nın kütleçekimi etkisi Adams halkasında yaklaşık 30&nbsp;km genlikle 42 radyal dalgalanmaya neden olur, bu bilgi Galatea'nın [[kütle]]sini hesaplamak için de kullanılmıştır.<ref name="Porco1991"/>

=== Yaylar ===
Adams halkasının en parlak kısımları olan halka yayları, Neptün'ün halka sisteminin keşfedilen ilk unsurlarıydı.<ref name="Miner2007"/> Yaylar, içerdiği parçacıkların gizemli bir şekilde bir araya geldiği halka içindeki ayrı bölgelerdedir. Adams halkasının, 247° ile 294° arasında nispeten dar bir [[boylam]] aralığı kaplayan beş kısa yay içerdiği bilinmektedir.{{efn|name=footnoteC|group=lower-alpha|Boylam sistemi 18 Ağustos 1989'dan itibaren sabittir. Sıfır noktası, Neptün'deki sıfır meridyenine karşılık gelir.<ref name="Miner2007b" />}} 1986'da şu boylamlar arasındaydı:<ref name="Miner2007b"/><ref name="Porco1991"/>
* 247°-257° (Fraternité)
* 261°-264° (Égalité 1)
* 265°-266° (Égalité 2)
* 276°-280° (Liberté)
* 284,5°-285,5° (Courage)

En parlak ve en uzun yay Fraternité iken en soluk olanı ise Courage'tır. Yayların normal optik derinliklerinin 0,03-0,09 aralığında olduğu<ref name="SmithSoderblom1989"/> ([[Örtülme|yıldız örtülmesi]] ile ölçülen Liberté yayının ön kenarı için 0,034 ±0,005) tahmin edilmektedir;<ref name="Horn1990"/> radyal genişlikler yaklaşık olarak sürekli halkanın genişlikleri ile aynıdır - yaklaşık 30&nbsp;km.<ref name="SmithSoderblom1989"/> Eşdeğer ark derinlikleri 1,25-2,15 aralığında değişir (Liberté yayının ön kenarı için 0,77 ±0,13&nbsp;km).<ref name="Horn1990" /> Yaylardaki toz oranı %40 ile %70 arasındadır.<ref name="Colwell1990" /> Adams halkasındaki yaylar, [[Satürn'ün halkaları|Satürn'ün G halkasındaki yayla]] biraz benzemektedir.<ref name="Hedman2007">{{Dergi kaynağı|başlık=The Source of Saturn's G Ring|soyadı=Hedman|ad=M. M.|dergi=Science|cilt=317|sayfalar=653-656|tarih=2007|doi=10.1126/science.1143964|pmid=17673659|url=http://ciclops.org/media/sp/2007/3882_9284_0.pdf|biçim=pdf|sayı=5838|bibcode=2007Sci...317..653H|yazar2=Burns, J.A.|yazar3=Tiscareno, M.S.|yazar4=Porco, C.C.|yazar5=Jones, G.H.|soyadı6=Roussos|ad6=E.|soyadı7=Krupp|ad7=N.|soyadı8=Paranicas|ad8=C.|soyadı9=Kempf|ad9=S.|erişimtarihi=27 Ocak 2020|arşivurl=https://web.archive.org/web/20080704103632/http://ciclops.org/media/sp/2007/3882_9284_0.pdf|arşivtarihi=4 Temmuz 2008|ölüurl=evet}}</ref>

En yüksek çözünürlüklü ''Voyager 2'' görüntüleri, yaylardaki belirgin bir topaklanmayı ortaya çıkarmıştır. Halka boyunca görünür topaklar arasında tipik ayrım 0,1° ile 0,2°'dir; bu ayrım 100–200&nbsp;km'ye karşılık gelir. Topakların detayları çözümlenemediği için daha büyük gövdeler içerip içermedikleri bilinmemektedir ancak Güneş tarafından arkadan aydınlatıldıklarında artan parlaklıkları ile kanıtlandığı üzere kesinlikle mikroskobik toz konsantrasyonlarıyla ilişkilendirilir.<ref name="SmithSoderblom1989"/>

Yaylar oldukça kararlı yapılardır. 1980'lerde yer tabanlı yıldız örtülmeleri, 1989'da ''Voyager 2'', 1997-2005'te Hubble Uzay Teleskobu ve yer tabanlı teleskoplar tarafından tespit edilmiştir ve yaklaşık olarak aynı [[Apsis (astronomi)|enberi boylamlarında]] kaldıkları gözlemlenmiştir.<ref name="SmithSoderblom1989"/><ref name="dePater2005"/> Ancak yaylarda bazı değişiklikler de fark edilmiştir. Yayların genel parlaklığı 1986'dan beri azalmıştır.<ref name="dePater2005"/> Courage yayı 8° ile 294° arasında ileri, muhtemelen bir sonraki kararlı birlikte dönme rezonans pozisyonuna atladı; Liberté yayı 2003 yılında neredeyse kayboldu.<ref name="Showalter2005">{{Dergi kaynağı |ad=M.R.|soyadı=Showalter|yazar2=Burns, J.A.|yazar3=De Pater, I.|yazar4=Hamilton, D.P.|yazar5=Lissauer, J.J.|yazar6=Verbanac, G.| başlık= Updates on the dusty rings of Jupiter, Uranus and Neptune| dergi= Dust in Planetary Systems, Proceedings of the Conference Held September 26-28, 2005 in Kaua'i, Hawaii| tarih= 2005|cilt=1280| sayfa= 130|bibcode= 2005LPICo1280..130S}}</ref> Fraternité ve Égalité (1 ve 2) yayları, nispi parlaklıklarında düzensiz değişiklikler göstermişlerdir. Gözlemlenen dinamikleri muhtemelen aralarındaki toz alışverişi ile ilgilidir.<ref name="dePater2005"/> Voyager uçuşu sırasında bulunmuş çok soluk bir yay olan Courage'ın parlaklığının 1998'de arttığı, Haziran 2005'te ise normal parlaklığına geri döndüğü gözlemlenmiştir. Görünür ışık gözlemleri, yaylardaki toplam malzeme miktarının yaklaşık olarak sabit kaldığını ancak önceki gözlemlerin yapıldığı [[kızılötesi]] ışık dalga boylarında daha sönük olduğunu gösterir.<ref name="Showalter2005"/> [[Very Large Telescope|VLT]]'nin 2007 gözlemlerinde Liberté ve Courage, Galatea'nın [[girişim]] yapması yüzünden net gözlemlenememiştir. 2009 VLT gözlemlerine ve sonraki Hubble ve Keck gözlemlerine göre Liberté ve Courage neredeyse kaybolmuş, Égalité ve Fraternité stabil kalmıştır.<ref name="pater"/> Liberté ve Courage'ın kaybolmasının, Fraternité'ye doğru geriye doğru gitmeleri ile bağlantılı olabileceği, geriye giden halkayı besleyen materyal akımı olmaması sebebiyle uzaktaki halkaların soluklaşarak gözden kaybolacağı düşünülmektedir. 2020'li yıllarda Égalité, tıpkı Liberté ve Courage gibi önce daha parlaklaşıp, sonra soluklaşabilir.<ref name="Tsui">{{Akademik dergi kaynağı |ad1=K.H. |soyadı1=Tsui |başlık=Time Dependent Nature of the Neptune's Arc Configuration |dergi=Earth and Planetary Astrophysics |tarih=4 Mayıs 2018 |sayfalar=1-26|arxiv=1805.01936}}</ref>

=== Sınırlandırma ===
Yayların nasıl kararlı kaldığı hâlâ devam eden bir tartışma konusudur, muhtemelen kararlılıkları Adams halkası ve iç [[çoban uydu]] Galatea arasındaki [[yörüngesel rezonans]] etkileşimi ile ilgilidir.<ref name="Burns2001" /> Adams halkasındaki yaylar henüz tam olarak açıklanamamıştır.<ref name="Miner2007b"/> Yayların yörünge yapısı henüz çözülememiş bir sorudur çünkü temel yörünge dinamikleri yıllar içinde tekdüze bir halkaya yayılmalarını gerektirmektedir. Yayların bulundukları konumda sınırlandırılmasıyla ilgili çeşitli teoriler önerilmiştir, bunların en yaygın olanı Galatea'nın yayları 42:43 eş-rotasyonel eğim rezonansı (co-rotational inclination resonance - CIR) ile sınırlandırdığıdır.{{efn|name=footnoteD|group=lower-alpha|Eğimli yörüngedeki bir uydu ve bir halka arasındaki m dereceden eş-rotasyonel eğim rezonansı (CIR), bozucu potansiyel <math>\Omega</math>'nın (bir uydudan) desen hızı, halka parçacıklarının <math>n_p</math> ortalama hareketine eşitse oluşur. Başka bir deyişle, aşağıdaki koşul yerine getirilmelidir: <math>m\Omega=n_pm=(m-1)n_s+\dot\Omega_s</math>. Burada <math>\dot\Omega_s</math> ve <math>n_s</math> sırasıyla ayın nodal önleme oranı ve ortalama hareketidir.<ref name="Porco1991" /> CIR, halka boyunca "2m" adet sabit yeri destekler.}}<ref name="Porco1991"/> Rezonans, halka yörüngesi boyunca, her biri 4° uzunluğunda 84 kararlı bölge oluşturur, yaylar bitişik bölgelerde yer almaktadır.<ref name="Porco1991"/> Bununla birlikte, halkaların 1998'deki Hubble ve [[W. M. Keck Gözlemevi|Keck]] teleskopları ile ortalama hareketlerinin ölçülmesi, halkaların Galatea ile CIR'de olmadıkları sonucuna yol açmıştır.<ref name="Dumas1999"/><ref name="Sicardy1999">{{Dergi kaynağı |ad=B.|soyadı=Sicardy| başlık= Images of Neptune's ring arcs obtained by a ground-based telescope|url=https://archive.org/details/sim_nature-uk_1999-08-19_400_6746/page/n57|dergi=Nature|tarih=1999|cilt=400 |sayı=6746|sayfalar=731-733|doi= 10.1038/23410|bibcode=1999Natur.400..731S |yazar2=Roddier, F. |soyadı3=Roddier |ad3=C. |yazarlarıgöster=2 |soyadı4=Perozzi |ad4=E. |soyadı5=Graves |ad5=J. E. |soyadı6=Guyon |ad6=O. |soyadı7=Northcott |ad7=M. J.}}</ref>

Daha sonraki bir model, sınırlanmanın birlikte dönme eksantriklik rezonansından (''co-rotational eccentricity resonance - CER'') kaynaklandığını ileri sürmüştür.{{efn|name=footnoteE|group=lower-alpha|Eğimli yörüngedeki bir uydu ve bir halka arasındaki m dereceden birlikte dönme eksantriklik rezonansı (CER), bozucu potansiyel <math>\Omega</math>'nın (bir uydudan) desen hızı, halka parçacıklarının <math>n_p</math> ortalama hareketine eşitse oluşur. Başka bir deyişle, aşağıdaki koşul yerine getirilmelidir: <math>m\Omega=n_pm=(m-1)n_s+\dot\omega_s</math>. Burada <math>\dot\omega_s</math> ve <math>n_s</math> sırasıyla ayın apsidal devinim oranı ve ortalama hareketidir.<ref name="Namouni2002" /> CER, halka boyunca "m" adet sabit yeri destekler.}}<ref name="Namouni2002">{{Dergi kaynağı |soyadı= Namouni|ad=Fathi|soyadı2=Porco |ad2=Carolyn |başlık= The confinement of Neptune's ring arcs by the moon Galatea|tarih=2002|dergi=Nature |cilt=417|sayfalar=45-47|doi=10.1038/417045a|url=https://archive.org/details/sim_nature-uk_2002-05-02_417_6884/page/n63|pmid= 11986660|sayı= 6884|bibcode= 2002Natur.417...45N }}</ref> Model, rezonansı halkaya yaklaştırmak için gerekli olan Adams halkasının sonlu kütlesini hesaba katar. Bu teorinin sağladığı bir diğer değer ise Adams halkası için Galatea uydusunun kütlesinin yaklaşık binde 2'si olarak hesaplanan bir kütle tahminidir.<ref name="Namouni2002"/> 1986'da önerilen üçüncü bir teori, halkanın içinde yörüngeye giren ek bir uydu olmasını gerektirir, bu durumda yaylar kararlı [[Lagrange noktası|Lagrange noktaları]]nda hapsolmuştur. Ancak ''Voyager 2'nin'' gözlemleri, keşfedilmemiş uyduların büyüklüğü ve kütlesi üzerine kesin tanımlamalar getirerek böyle bir teoriyi düşük olasılıklı hâle getirmiştir.<ref name="SmithSoderblom1989"/> Diğer bazı daha karmaşık teoriler bir dizi uyducuğun Galatea ile eş-rotasyonel rezonanslarda sıkıştığını, bu uyducukların yayların sınırlandırılmasını sağladığını ve aynı zamanda halkalar için toz kaynağı olduğunu iddia etmektedir.<ref name="Salo1998">{{Dergi kaynağı |soyadı=Salo|ad=Heikki|yazar2=Hanninen, Jyrki |başlık=Neptune's Partial Rings: Action of Galatea on Self-Gravitating Arc Particles|tarih=1998| dergi=Science|cilt=282|sayfalar=1102-1104|doi=10.1126/science.282.5391.1102|bibcode=1998Sci...282.1102S|pmid=9804544|sayı=5391}}</ref>

== ''Voyager 2'' uçuşu ==
Halkalar, ''Voyager 2'' uzay aracının Ağustos 1989'daki Neptün uçuşu sırasında ayrıntılı olarak incelenmiştir.<ref name="SmithSoderblom1989"/> Üzerlerinde optik görüntüleme; [[morötesi]] ve görünür ışıkta yıldız örtülme gözlemleriyle çalışıldı.<ref name="Horn1990"/> Uzay aracı, halkaların Güneş'e göre farklı geometrilerde olduğunu gözlemlemiş ve geri saçılım, ileri saçılım ve yandan saçılım ışık durumlarında görüntüler yakalamıştır.{{efn|name=footnoteF|group=lower-alpha|İleri saçılan ışık, güneş ışığına göre küçük bir açıyla saçılmış ışıktır. Geri saçılan ışık, güneş ışığına göre 180° (geriye) yakın bir açıyla saçılmış ışıktır. Saçılma açısı, yandan saçılan ışık için 90°'ye yakındır.}}<ref name="SmithSoderblom1989"/> Bu görüntülerin analizi, faz fonksiyonu (halkanın yansıtıcılığının gözlemci ve Güneş arasındaki açıya bağımlılığı) ile halka parçacıklarının [[Geometrik albedo|geometrik]] ve [[Bond albedosu|Bond albedo]]larının türetilmesini sağlamıştır.<ref name="SmithSoderblom1989"/> Voyager'in görüntülerinin analizi, Adams halkasının çoban uydusu [[Galatea (uydu)|Galatea]] da dahil olmak üzere [[Neptün'ün uyduları|Neptün]]'ün altı iç [[Neptün'ün uyduları|uydusunun]] keşfedilmesini sağlamıştır.<ref name="SmithSoderblom1989"/>

== Halka sistemi ==
Neptün'ün halka sisteminin anlaşılması konusunda birçok çalışma yapılmış olmasına rağmen, halkaların ve yayların solukluğu dolayısıyla yeterli ve kaliteli veri olmaması sebebiyle halka sistemi ve sistemdeki uyduların halkalarla etkileşimi hakkında hâlen bilinmeyen birçok konu bulunmaktadır. Araştırmalarda Voyager uçuşları, [[Hubble Uzay Teleskobu|Hubble]], Keck ve [[Very Large Telescope|VLT]] tarafından toplanan veri setleri kullanılmıştır. Neptün halkalarının dinamik değişimi konusunda henüz yeterli bilgi yoktur. Halkaların küçük uydularla bir arada olması, tamamlanmamış bir uydu oluşum süreciyle ilgili olabilir. Ayrıca halkalar geçici de olabilirler; halkalar istikrarlı durumdan çıkarak yeni bir halka oluşum sürecine de sebep olabilirler. Gelecekte yeni nesil yer tabanlı çok büyük teleskoplar ve [[James Webb Uzay Teleskopu]] tarafından toplanacak veriler ile sistemin daha iyi anlaşılacağı düşünülmektedir.<ref name="pater"/>
 
=== Halkalar ===
{| class="wikitable plainrowheaders" style="text-align: center;"
|-
! scope="col" style="width: 8em;" | Halka adı 
! scope="col" | Yarıçap (km)!<ref name="pater">{{Akademik dergi kaynağı |ad=Imke |soyadı=de Pater |ad2=Stéfan |soyadı2=Renner |ad3=Mark R. |soyadı3=Showalter |ad4=Bruno |soyadı4=Sicardy |doi=10.1017/9781316286791.005 |başlık=The Rings of Neptune |tarih=2019| dergi=Earth and Planetary Astrophysics|sayfalar=112-124|arxiv=1906.11728 }}</ref> scope="col" | Genişlik (km) 
! scope="col" | Denk. derinlik (km){{efn|name=footnoteB}}{{efn|name=footnoteG|Galle ve Lassell halkalarının eşdeğer derinliği, genişliklerinin ve normal optik derinliklerinin bir ürünüdür.}}
! scope="col" | N. Opt. derinlik{{efn|name=footnoteA}}
! scope="col" | %Toz oranı!<ref name="Colwell1990" /> scope="col" | [[Dış merkezlik (astronomi)|Dışmerkezlik]]
! scope="col" | [[Yörünge eğikliği|Eğiklik]] (°) 
! scope="col" | Notlar 
|-
! scope="row" | Galle (N42)
| 42.000
| 2.000<ref name="pater"/>
| 0,15<ref name="SmithSoderblom1989" />
| ~&nbsp;10<sup>−4</sup><ref name="SmithSoderblom1989" /><ref name="pater"/>
| 40-70
| ?*
| ?*
| style="text-align: left;" | Geniş soluk halka 
|-
! scope="row" | Le Verrier (N53)
| 53.200&nbsp;±&nbsp;20
| 113<ref name="Horn1990" /><br/>~100<ref name="pater"/>
| 0,7&nbsp;±&nbsp;0,2<ref name="Horn1990" />
| 6,2&nbsp;±&nbsp;1,5 × 10<sup>−3</sup><ref name="Horn1990" />
| 40-70
| ?*
| ?*
| style="text-align: left;" | Dar halka
|-
! scope="row" | Lassell
| 55.200
| 4.000<ref name="pater"/>
| 0,4<ref name="SmithSoderblom1989" />
| ~&nbsp;10<sup>−4</sup><ref name="SmithSoderblom1989" /><ref name="pater"/>
| 20-40
| ?*
| ?*
| style="text-align: left;" rowspan="2" | Lassell halkası Le Verrier'den Arago'ya uzanan soluk bir materyal plakasıdır
|-
! scope="row" | Arago
| 57.200
| <100<ref name="SmithSoderblom1989" />
| ?*
| ?*
| ?*
| ?*
| ?*
|-
! scope="row" | Adams (N63)
| 62.932&nbsp;±&nbsp;2
| 15-50<ref name="Horn1990" /><br/>15<ref name="pater"/>
| 0,4<ref name="SmithSoderblom1989" /><p>1,25-2,15<ref name="Horn1990" /> (yaylarda)
| 0,011&nbsp;±&nbsp;0,003<ref name="Horn1990" /><p>0,03-0,09<ref name="SmithSoderblom1989" /> (yaylarda)
| 20-40<p> 40-70 (yaylarda)
| 4,7&nbsp;±&nbsp;0,2 10<sup>−4</sup><ref name="Porco1991" />
| 0,0617&nbsp;±&nbsp;0,0043<ref name="Porco1991" />
| style="text-align: left;" | Beş parlak yay
|}

''* (?) Soru işareti, parametrenin bilinmediği anlamına gelir.''

=== Sistemdeki uydular ===
{| class="wikitable"
! Uydu !! Yörünge yarıçapı (km)!<ref name="pater"/> Yörünge periyodu (gün)!<ref name="pater"/> [[Dış merkezlik (astronomi)|Dışmerkezlik]]!!<ref name="pater"/> [[Yörünge eğikliği|Eğiklik]] (°)!<ref name="pater"/> Yarıçap (km)!<ref name="pater"/> Albedo (geometrik)!<ref name="pater"/> Yoğunluk (g/cm<sup>3</sup>)<ref name="Gaslac">{{Akademik dergi kaynağı |ad1=D.M. Gaslac |soyadı1=Gallardo |ad2=S.M. Giuliatti |soyadı2=Winter |ad3=G. |soyadı3=Madeira |ad4=M.A. |soyadı4=Mu˜noz-Gutierrez |doi=10.1007/s10509-019-3717-7 |başlık=Analysing the region of the rings and small satellites of Neptune |tarih=2020 |dergi=Earth and Planetary Astrophysics |sayfalar=1-12|arxiv= 2003.02325 }}</ref>
|-
! III [[Naiad]]
| 48.227 || 0,294396 || 0,0003 || 4,69 || 33±3 || 0,07 || 1,3
|-
! IV [[Thalassa]]
| 50.074 || 0,311485 || 0,0002 || 0,14 || 41±3 || 0,09 || 1,3
|-
! V [[Despina (uydu)|Despina]]
| 52.526 || 0,334655 || 0,0002 || 0,07 || 75±3 || 0,09 || 1,3
|-
! VI [[Galatea (uydu)|Galatea]]
| 61.953 || 0,428745 || 0,0001 || 0,03 || 88±4 || 0,08 || 1,3
|-
! VII [[Larissa]]
| 73.548 || 0,554654 || 0,0014 || 0,21 || 97±3 || 0,09 || 1,3
|-
! XIV [[Hippocamp (uydu)|Hippocamp]] 
| 105.284 || 0,95 || bilinmiyor || bilinmiyor || 9±1 || 0,09 (varsayılan) || 1,3
|-
! VIII [[Proteus (uydu)|Proteus]]
| 117.647 || 1,122315 || 0,0005 || 0,08 || 210±7 || 0,096 || 1,3
|}

== Notlar ==
{{not listesi}}

== Kaynakça ==
{{Kaynakça}}

== Dış bağlantılar ==
{{Commons kategori|Rings of Neptune}}
* [http://solarsystem.nasa.gov NASA'nın Güneş Sistemi Keşfinden]{{Webarşiv|url=https://web.archive.org/web/20110219084029/http://solarsystem.nasa.gov/ |tarih=19 Şubat 2011 }} [http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Neptune&Display=Rings Neptün'ün Halkaları]{{Webarşiv|url=https://web.archive.org/web/20120704160507/http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Neptune&Display=Rings |tarih=4 Temmuz 2012 }} 
* [http://planetarynames.wr.usgs.gov/append8.html Gezegensel İsimlendirme Gazetesi &nbsp; - Halka ve Halka Boşluğu Nomenklatürü (Neptün), USGS]{{Webarşiv|url=https://web.archive.org/web/20100527124052/http://planetarynames.wr.usgs.gov/append8.html |tarih=27 Mayıs 2010 }}

{{Neptün}}{{Gezegen halkaları}}{{Neptün'ün uyduları}}{{Otorite kontrolü}}

[[Kategori:1989'da keşfedilen astronomik cisimler]]
[[Kategori:Gezegen halkaları]]
[[Kategori:Neptün]]