Optik sayfasının kaynağını görüntüle

[[Dosya:Light dispersion of a mercury-vapor lamp with a flint glass prism IPNr°0125.jpg|küçükresim|sağ|Optik, [[ışığın dağılımı]]nı da inceler]]
{{Optik}}
'''Optik''', ışık hareketlerini, özelliklerini, ışığın diğer maddelerle etkileşimini inceleyen; fiziğin ışığın ölçümünü ve sınıflandırması ile uğraşan bir alt dalı.<ref name=McGrawHill/> Optik, genellikle gözle görülebilen ışık dalgalarının ve gözle görülemeyen [[morötesi]] ve [[kızılötesi]] ışık dalgalarının hareketini inceler. Çünkü ışık bir [[Elektromanyetik dalgalar|elektromanyetik dalga]]dır ve diğer elektromanyetik dalga türleri ([[X-ray]], [[mikrodalga]], [[radyo dalgaları]] gibi) ile benzer özellikler gösterir.<ref name=McGrawHill>{{Kitap kaynağı|başlık=McGraw-Hill Encyclopedia of Science and Technology|basım=5.|yayıncı=McGraw-Hill|yıl=1993}}</ref>

Çoğu [[optik olay]] ışığın [[klasik elektromanyetizma]] tanımı ile açıklanabilmektedir. Işığın elektromanyetik tanımlarını tam anlamıyla pratikte kullanmak zordur. Pratik (uygulanabilir) optikte genelde basitleştirilmiş modeller kullanılır. Bu modellerin en yaygını olan [[geometrik optik]]; [[Işık demeti|ışığı bir demet olarak]] ele alır ve ışığı yüzeylerden yansırken, geçerken bükülen bir çizgi varsayar. [[Fiziksel optik]] ise ışığın daha kapsamlı bir modelidir. Geometrik optikle açıklanamayan [[Dalga (fizik)|dalga]], [[kırınım]], [[girişim]] olaylarını barındırır. Tarihsel olarak ışığın demet temelli modeli dalga modelinden önce geliştirilmiştir. [[19. yüzyıl]]da [[elektromanyetik teori]]deki gelişim ışık dalgalarının aslında elektromanyetik dalga olduğunu göstermiştir.

Bazı optik [[fenomen]]leri [[dalga parçacık ikiliği]]ni ortaya çıkarır. Bu etkiler [[kuantum mekaniği]] ile açıklanır. [[Işığın parçacık modeli]] söz konusu olduğunda ışık [[foton]] adı verilen parçacıkların birleşimi olarak modellenir. [[Kuantum optiği]], kuantum mekaniğini optik sistemlerine uyarlar.

Bir bilim ve fizik dalı olarak optik, [[astronomi]], [[mühendislik]], [[fotoğrafçılık]] ve [[tıp]] (ağırlıklı olarak [[oftalmoloji]] ve [[optometri]]) gibi bilim dallarıyla ilintilidir ve bu dallarla birlikte çalışır. Optiğin günlük hayatımızda ve teknolojide çok fazla kullanım alanı vardır. Örneğin; [[ayna]], [[mercek]], [[teleskop]], [[mikroskop]], [[lazer]], [[fiberoptik]] gibi günlük eşyaların yapımında ve kullanımında optik bilimi yardımcı olur

== Tarihçe ==
{{Ana|Optik tarihi}}
[[Dosya:Nimrud lens British Museum.jpg|küçükresim|sol|[[British Museum]]'da bulunan Nimrud Merceği (Nemrut Merceği)]]
Optiğin tarihi [[Antik Mısır]] ve [[Mezopotamya]] uygarlıklarının merceği geliştirmesiyle başlar. Bilinen ilk mercekler, M.Ö. 700'lerde [[Asurlular]] tarafından cilalı kristalden ya da genellikle [[kuartz]], yapılmıştır. Layard/[[Nimrud Merceği]] bunun bir örneğidir.<ref name="BBC News">{{Haber kaynağı |url=http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/380186.stm |başlık=World's oldest telescope? |yayıncı=BBC News |tarih=1 Temmuz 1999 |erişimtarihi=17 Temmuz 2014 |arşivurl=https://web.archive.org/web/20090201185740/http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/380186.stm |arşivtarihi=1 Şubat 2009 |ölüurl=hayır }} {{İng}}</ref>
<ref name="The Concise Oxford Dictionary of English Etymology">{{Kitap kaynağı|başlık=The Concise Oxford Dictionary of English Etymology|yıl=1996|yazar=T. F. Hoad|isbn=0-19-283098-8}}</ref> [[Antik Romalılar]], cam kürelere su doldurup mercek olarak kullanmışlardır. Optik alanında gelişmeler, ışık hakkındaki genel teoriler ile [[Yunanlar|Yunan]] ve [[Hintler|Hint]] filozofların geliştirdiği [[görme]] kuramlarını beraberinde getirdi. Bu ilerlemeler, [[Greko-Romen (kültür)|Greko-Romen]] kültüründe geometrik optiğin gelişimini sağladı. "Optik" sözcüğü [[Yunanca]] görünüş, görünüm anlamına gelen "ὀπτική" sözcüğünden türemiştir.<ref name="The Concise Oxford Dictionary of English Etymology"/>

[[Yunan felsefesi]] görme eyleminin nasıl gerçekleştiği konusunda iki teoriye ayrılmıştır; [[emisyon teorisi|emisyon (yayılma)]] ve [[içe giriş teorisi]].<ref name="Gözün tarihi">{{Web kaynağı | başlık = A History of The Eye | url = http://www.stanford.edu/class/history13/earlysciencelab/body/eyespages/eye.html | yayıncı = stanford.edu | erişimtarihi = 17 Temmuz 2014 | arşivurl = https://web.archive.org/web/20130901163402/http://www.stanford.edu/class/history13/earlysciencelab/body/eyespages/eye.html | arşivtarihi = 1 Eylül 2013 | ölüurl = hayır }}{{İng}}</ref> İçe giriş teorisine göre nesnelerden nesnenin kopyaları (eidola) göze gelir ve kopya göz tarafından yakalanınca görme eylemi gerçekleşir. [[Demokritos]], [[Epikür]], [[Aristoteles]] ve öğrencilerinin de desteklediği bu teori modern görme teorileriyle ortak yanlara sahip olsa da ortaya atıldığı dönemde hiçbir deneysel çıkarıma dayanmamaktaydı.

[[Platon]], ilk olarak yayılma teorisinde görme olayını; maddelerden yayılan ışınların göz tarafından soğurulması olarak açıklamıştır. Platon aynı zamanda [[Timaeus]]'da aynaların [[dönüşüm çarpanı]]na değinmiştir.<ref name="Timaeus">{{Kitap kaynağı|başlık=A manual of greek mathematics|yazar=T. L. Heath|yayıncı=Courier Dover Publications|isbn=0-486-43231-9|sayfalar=181-182|yıl=2003}}</ref> Birkaç yüzyıl sonra [[Öklid]] ''Optik'' tezi yazdı. Bu tezinde görme olayını geometriyle birleştirdi ve "Geometrik Optiki geliştirdi.<ref name="Optik (Öklid)">{{Kitap kaynağı |yazar=William R. Uttal |başlık=Visual Form Detection in 3-Dimensional Space |url=http://books.google.com/books?id=rhVOVKp0-5wC&pg=PA25 |yıl=1983 |yayıncı=Psychology Press |isbn=978-0-89859-289-4 |sayfalar=25-|erişimtarihi=20 Temmuz 2014 |arşivurl=https://web.archive.org/web/20140705082700/http://books.google.com/books?id=rhVOVKp0-5wC&pg=PA25 |arşivtarihi=5 Temmuz 2014 |ölüurl=hayır }}{{İng}}</ref> Her ne kadar gözden çıkan ışının her göz kırpmada gözde parlamalara sebep olması gerektiğini sorgulasa da  Öklid bu çalışmasını Platon'un [[Perspektif (grafiksel|perspektifin]] matematiksel kurallarını ve [[kırılım]]ın etkilerini nitel olarak açıkladığı yayılım teorisini baz alarak yaptı.<ref name="Optik (Arapça)">{{Kitap kaynağı|yazar=Öklid|başlık=Öklid'in "Optik" kitabının Arapça kopyası= Kitāb Uqlīdis fī ikhtilāf al-manāẓir|url=https://archive.org/details/arabicversionofe0000eucl|editör=Elaheh Kheirandish|yayıncı=New York: Springer|yıl=1999|isbn=0-387-98523-9}}</ref> [[Batlamyus]], [[Batlamyus#Optik araştırmaları|''Optik'']] tezinde içe-dışa yayma teorisini düzenledi: gözden gelen ışınlar (ya da akı) [[koni]] şeklini alır, tepesi göze girer ve taban görüş alanını belirtir. Işınlar hassastı, gözlemcinin beynine mesafe ve yüzeyin yönü hakkında bilgi iletiyordu. Aslında Öklid'i özetlemiştir ve ışınla geliş açısı arasındaki ampirik ilişkiyi farkedememiş, [[Snell yasası|kırılma açısını]] ölçmek için yöntem aramıştır.<ref name="Batlamyus">{{Kitap kaynağı|başlık=Ptolemy's theory of visual perception: Batlamyus'un ''Optik'' kitabının eklemelerle İngilizce çevirisi|yazar=Batlamyus|editör=A. Mark Smith|yayıncı=DIANE Publishing|yıl=1996|isbn=0-87169-862-5}}</ref>

[[Dosya:Ibn Sahl manuscript.jpg|küçükresim|sağ|upright|[[Ibn Sahl]]'ın el yazısı ile kırılmayı (Şimdiki adıyla [[Snell yasası]]) anlatan sayfa]]

[[Orta Çağ]]'da Yunanların optik hakkındaki görüşleri [[İslam ülkeleri|Müslüman dünyası]] bilim adamları tarafından yeniden gündeme getirilip, geliştirildi. Bu bilim adamlarının öncülerinden olan [[Kindi]], Aristotesyen ve Öklidyen optiğin yararlarını yazmış, optik fenomeni daha iyi açıkladığını düşündüğü için yayılım teorisini benimsemiştir.<ref>Adamson, Peter (2006). "Al-Kindi¯ and the reception of Greek philosophy". In Adamson, Peter; Taylor, R.. The Cambridge companion to Arabic philosophy. Cambridge University Press. p. 45. ISBN 978-0-521-52069-0.</ref> 984 yılında [[İranlılar|İranlı]] matematikçi [[Ibn Sahl]], "Yanan (Parlayan) aynalar ve mercekler" üzerine bir tez yazdı. Şimdiki adıyla [[Snell yasası]]'nı yani ışığın kırılımını açıklamıştır.<ref name="Sahl">{{Dergi kaynağı |doi=10.1086/355456 |soyadı=Rashed |ad=Roshdi |başlık=A pioneer in anaclastics: Ibn Sahl on burning mirrors and lenses |dergi=Isis |cilt=81 |sayı = 3 |yıl=1990 |sayfalar=464-491|jstor=233423}}</ref> Ve bu yasayı merceklerin ve [[küresel ayna]]ların optimum eğriliğini hesaplamak için kullandı. 11. yüzyılın başlarında, [[İbn-i Heysem]] ''[[Optik Kitabı]]'''nı (''Kitab al-manazir'') yazdı. Bu kitapta yansıma ve kırılmayı açıkladı. Aynı kitapta görme olayını ve ışığı açıklamak için gözlem ve deneye dayalı yeni bir sistem önerdi.<ref>{{Kitap kaynağı|yazar=A. I. Sabra and J. P. Hogendijk|yıl=2003|başlık=The Enterprise of Science in Islam: New Perspectives |url=https://archive.org/details/enterprisescienc00hoge|sayfalar=[https://archive.org/details/enterprisescienc00hoge/page/n107 85]-118|yayıncı=MIT Press |isbn=0-262-19482-1 |oclc=237875424}}</ref><ref>{{Kitap kaynağı |yazar=G. Hatfield |katkı=Was the Scientific Revolution Really a Revolution in Science? |url=http://books.google.com/books?id=Kl1COWj9ubAC&pg=PA489 |isbn=9004101195 |editör=F. J. Ragep, P. Sally, S. J. Livesey |yıl=1996 |başlık=Tradition, Transmission, Transformation: Proceedings of Two Conferences on Pre-modern Science held at the University of Oklahoma |sayfa=500 |yayıncı=Brill Publishers |erişimtarihi=21 Temmuz 2014 |arşivurl=https://web.archive.org/web/20140705090853/http://books.google.com/books?id=Kl1COWj9ubAC&pg=PA489 |arşivtarihi=5 Temmuz 2014 |ölüurl=hayır }}</ref><ref>{{Dergi kaynağı|yazar=Nader El-Bizri|başlık=A Philosophical Perspective on Alhazen's Optics|url=https://archive.org/details/sim_arabic-sciences-and-philosophy_2005-09_15_2/page/189|dergi= Arabic Sciences and Philosophy |cilt=15 |yıl=2005|sayfalar=189-218|doi=10.1017/S0957423905000172}}</ref><ref>{{Dergi kaynağı|yazar=Nader El-Bizri|başlık=In Defence of the Sovereignty of Philosophy: al-Baghdadi's Critique of Ibn al-Haytham's Geometrisation of Place|url=https://archive.org/details/sim_arabic-sciences-and-philosophy_2007-03_17_1/page/57|doi=10.1017/S0957423907000367|dergi=Arabic Sciences and Philosophy |cilt=17 |yıl=2007|sayfalar=57-80}}</ref><ref>{{Dergi kaynağı|dergi=The Medieval History Journal|cilt=9|sayfa=89|yıl=2006|doi=10.1177/097194580500900105|başlık=The Gaze in Ibn al-Haytham|yazar=G. Simon}}</ref> Batlamyus'un ışınların gözden emildiğini söyleyen optik yayılma teorisini reddetti. Bunun yerine ışığın tüm yönlerden, düz çizgiler halinde gözlenen nesnenin her noktasından yansıyıp göze girdiğini öne sürdü. Fakat gözün ışınları nasıl yakaladığını açıklayamadı.<ref>{{kitap kaynağı |yazar1=Ian P. Howard |yazar2=Brian J. Rogers |başlık=Binocular Vision and Stereopsis |url=http://books.google.com/books?id=I8vqITdETe0C&pg=PA7 |yıl=1995 |yayıncı=Oxford University Press |isbn=978-0-19-508476-4 |sayfa=7 |erişimtarihi=21 Temmuz 2014 |arşivurl=https://web.archive.org/web/20140705090935/http://books.google.com/books?id=I8vqITdETe0C&pg=PA7 |arşivtarihi=5 Temmuz 2014 |ölüurl=hayır }}</ref> İbn-i Heysem'in çalışması Arap dünyasında görmezden gelinse de 1200 yılında anonim bir yazar tarafından Latinceye çevrildi. Daha sonra Polonyalı [[Witelo]] adlı bir keşiş tarafından özetlendi ve genişletildi. Bu metin 400 yıl boyunca Avrupa'da optik üzerine literatür kitap olarak kullanıldı.<ref>{{Kitap kaynağı |yazar1=Elena Agazzi |yazar2=Enrico Giannetto |yazar3=Franco Giudice |başlık=Representing Light Across Arts and Sciences: Theories and Practices |url=http://books.google.com/books?id=ipyT7askd8EC&pg=PA42 |yıl=2010 |yayıncı=V&R unipress GmbH |isbn=978-3-89971-735-8 |sayfa=42 |erişimtarihi=21 Temmuz 2014 |arşivurl=https://web.archive.org/web/20140705095151/http://books.google.com/books?id=ipyT7askd8EC&pg=PA42 |arşivtarihi=5 Temmuz 2014 |ölüurl=hayır }}</ref>

13. yüzyıl Orta Çağ Avrupası'nda İngiliz piskopos [[Robert Grosseteste]], ışıkla ilgili bilimsel konuları Aristo'nun ve Platon'un çalışmalarından yola çıkarak geniş bir şekilde, 4 farklı perspektifle ele aldı: [[epistemoloji]]k, [[metafizik]]sel veya [[kozmogoni]]ksel, [[etiyoloji]]k veya [[fizik]]sel ve [[teoloji]]k.<ref>{{kitap kaynağı|soyadı=Lindberg|ad=D. C.|başlık=Theories of Vision from al-Kindi to Kepler|yayıncı=Chicago: Univ. of Chicago Pr.|yıl=1976|sayfalar=94-99}}</ref> Grosseteste'nin en tanınmış öğrencisi, [[Roger Bacon]]; İbn-i Heysem, Aristo, [[İbn-i Sina]], [[İbn Rüşd]], Öklid, Kindi, Batlamyus, Tideus, [[Constantinus Africanus]] gibi bilim insanlarının yakın zamanda çevrilmiş optik ve felsefe konulu eserlerinden alıntılar ile bir çalışma yaptı. Bacon cam küre parçalarını [[büyüteç]] gibi kullanarak ışığın nesnelerden kaynaklanmadığını, nesnelerden yansıdığını ortaya koydu.

İlk takılabilir gözlük 1286 yılı civarında İtalya'da icat edildi.<ref>{{Kitap kaynağı |ad=Ilardi |soyadı=Vincent |yıl=2007 |başlık= Renaissance Vision from Spectacles to Telescopes |url=https://archive.org/details/bub_gb_peIL7hVQUmwC |yer=Philadelphia, PA |yayıncı=American Philosophical Society |isbn=9780871692597 |sayfalar=[https://archive.org/details/bub_gb_peIL7hVQUmwC/page/n87 4]-5}}</ref> Bu icat mercekleri bileyerek ve cilalayarak gözlük yapılmasını sağlayan optik endüstrisinin başlangıcıydı. İlk olarak [[Venedik]] ve [[Floransa]]'da 13. yüzyılda başlamış<ref>{{Web kaynağı | soyadı = Helden | ad = Al Van | başlık = The Telescope | url = http://galileo.rice.edu/sci/instruments/telescope.html | eser = The Galileo Project | yayıncı = Galileo.rice.edu | erişimtarihi = 22 Temmuz 2014 | arşivurl = https://web.archive.org/web/20160602002803/http://galileo.rice.edu/sci/instruments/telescope.html | arşivtarihi = 2 Haziran 2016 | ölüurl =evet}}</ref> daha sonra [[Hollanda]] ve [[Almanya]]'da da gözlük merceği yapım atölyeleri açılmıştır.<ref>{{Kitap kaynağı |yazar=Henry C. King |başlık=The History of the Telescope |url=http://books.google.com/books?id=KAWwzHlDVksC&pg=PR1 |yıl=2003 |yayıncı=Courier Dover Publications |isbn=978-0-486-43265-6 |sayfa=27 |erişimtarihi=22 Temmuz 2014 |arşivurl=https://web.archive.org/web/20140709031644/http://books.google.com/books?id=KAWwzHlDVksC&pg=PR1 |arşivtarihi=9 Temmuz 2014 |ölüurl=hayır }}</ref> Gözlük yapımcıları görüşü düzeltmek için zamanın optik teorisinden (merceklerin nasıl çalıştığını açıklayamıyordu) edindikleri bilgilerle değil merceklerin etkilerini inceleyerek öğrendikleri bilgilerle farklı mercek tipleri geliştirdiler.<ref>{{Kitap kaynağı |yazar1=Paul S. Agutter |yazar2=Denys N. Wheatley |başlık=Thinking about Life: The History and Philosophy of Biology and Other Sciences |url=http://books.google.com/books?id=Gm4bqeBMR8cC&pg=PA17 |yıl=2008 |yayıncı=Springer |isbn=978-1-4020-8865-0 |sayfa=17 |erişimtarihi=22 Temmuz 2014 |arşivurl=https://web.archive.org/web/20140709032155/http://books.google.com/books?id=Gm4bqeBMR8cC&pg=PA17 |arşivtarihi=9 Temmuz 2014 |ölüurl=hayır }}</ref><ref>{{Kitap kaynağı|yazar=Vincent Ilardi|başlık=Renaissance Vision from Spectacles to Telescopes|url=http://books.google.com/books?id=peIL7hVQUmwC&pg=PA210|yıl=2007|yayıncı=American Philosophical Society|isbn=978-0-87169-259-7|sayfa=210|erişimtarihi=22 Temmuz 2014|arşivurl=https://web.archive.org/web/20140709025200/http://books.google.com/books?id=peIL7hVQUmwC&pg=PA210|arşivtarihi=9 Temmuz 2014|ölüurl=hayır}}</ref> Mercek alanındaki gelişmeler, ustalaşma ve deneyler; 1595'te bileşik [[ışık mikroskopu|ışık mikroskobu]]nun, 1608'de [[refrakter teleskop]]un Hollanda'daki mercek atölyelerinde icat edilmesini sağladı.<ref>{{Web kaynağı | başlık = Time Line | url = http://nobelprize.org/educational_games/physics/microscopes/timeline/index.html | yayıncı = Nobel Foundation | erişimtarihi = 22 Temmuz 2014 | arşivurl = https://web.archive.org/web/20100109122901/http://nobelprize.org/educational_games/physics/microscopes/timeline/index.html | arşivtarihi = 9 Ocak 2010 | ölüurl = hayır }}</ref><ref name="LZZginzib4C page 55">{{Kitap kaynağı |yazar=Fred Watson |başlık=Stargazer: The Life and Times of the Telescope |url=http://books.google.com/books?id=2LZZginzib4C&pg=PA55 |yıl=2007 |yayıncı=Allen & Unwin |isbn=978-1-74175-383-7 |sayfa=55 |erişimtarihi=22 Temmuz 2014 |arşivurl=https://web.archive.org/web/20140709031241/http://books.google.com/books?id=2LZZginzib4C&pg=PA55 |arşivtarihi=9 Temmuz 2014 |ölüurl=hayır }}</ref>

17. yüzyılın başlarında [[Johannes Kepler]] geometrik optikte ilerleme kaydetmiştir. Kepler mercekleri, düz ve küresel aynalarda yansımayı, [[iğne deliği kamera]]nın çalışma prensibini, ışığın yoğunluğunun [[ters kare yasası]] ile ilişkisini, [[Ay tutulması|Ay]] ve [[Güneş tutulması]]nı, [[ıraklık açısı]]nı açıklamıştır. Aynı zamanda [[retina]]nın görüntüleri kaydetme rolü olduğunu anlamış ve mercek yapımcılarının 300 yıllık gözlemlerinin ardından değişik mercek çeşitlerinin etkileri bilimsel olarak ölçülmüştür.<ref>{{Kitap kaynağı |yazar=Vincent Ilardi |başlık=Renaissance Vision from Spectacles to Telescopes |url=http://books.google.com/books?id=peIL7hVQUmwC&pg=PA244 |yıl=2007 |yayıncı=American Philosophical Society |isbn=978-0-87169-259-7 |sayfa=244 |erişimtarihi=22 Temmuz 2014 |arşivurl=https://web.archive.org/web/20140705080815/http://books.google.com/books?id=peIL7hVQUmwC&pg=PA244 |arşivtarihi=5 Temmuz 2014 |ölüurl=hayır }}</ref> Teleskobun icadından sonra Kepler; teleskobun çalışma prensibinin teorik temellerini oluşturmuş; teleskoplar için [[Kepler teleskobu]] olarak bilinen ve büyütmeyi artırmak için iki [[dışbükey]] mercek kullanan daha iyi bir yöntem geliştirmiştir.<ref>{{kitap kaynağı|soyadı=Casper|ad=Max|başlık=Kepler|yıl=1993|sayfalar=198-202|url=http://books.google.com/books?id=0r68pggBSbgC&pg=PA198|isbn=0486676056|yayıncı=Courier Dover Publications|erişimtarihi=22 Temmuz 2014|arşivurl=https://web.archive.org/web/20140705120357/http://books.google.com/books?id=0r68pggBSbgC&pg=PA198|arşivtarihi=5 Temmuz 2014|ölüurl=hayır}}</ref>

[[Dosya:Opticks.jpg|küçükresim|sağ|upright|Newton'un kitabı ''[[Opticks]]'''in ilk baskısının (1704) kapağı]]
Optik teori 17. yüzyılın ortalarında [[René Descartes]]'ın [[The World (Descartes)|The World]] adlı eserinde bulunan tezlerle ilerleme kaydetti. Bu tezlerde yansıma ve kırılma, ışığın onu üreten nesneler tarafından emildiği varsayılarak, açıklandı.<ref name=Sabra>{{Kitap kaynağı|başlık=Theories of light, from Descartes to Newton|url=https://archive.org/details/theoriesoflightf0000sabr|yazar=A. I. Sabra|yayıncı=CUP Archive|yıl=1981|isbn=0-521-28436-8}}</ref> Bu antik Yunan yayılma teorisinden çok farklıydı. 1660'ların sonlarına doğru, Newton Descartes'in fikrini [[Işığın Tanecik Kuramı]]'na dönüştürdü. Bu kurama göre beyaz ışık bir [[prizma]] aracılığıyla içeriğindeki renklere ayrılabilen birçok rengin karışımıydı. 1690'da [[Christiaan Huygens]], 1664'te [[Robert Hooke]] tarafından yapılan çıkarımlara dayanarak [[dalga (fizik)|dalga]] teorisini önerdi. Hooke, Newton'ın ışık teorilerini halka açık bir şekilde eleştirdi. İkisi arasındaki anlaşmazlık Hooke'un ölümüne kadar sürdü. 1704 yılında [[Isaac Newton|Newton]], ''[[Opticks]]'''i yayınladı. Fiziğin diğer alanlarındaki başarısı sebebiyle yaşadığı dönemde ışığın doğası tartışmasının galibi olarak düşünülüyordu.<ref name=Sabra />

Newtonyen optik 19. yüzyılın başlarına kadar kabul gördü ta ki [[Thomas Young]] ve [[Augustin-Jean Fresnel]]'in [[girişim]] deneyleri ile ışığın dalga modelini yayınlamasına kadar. Young'ın meşhur [[çift yarık deneyi]] ışığın [[süperpozisyon ilkesi]]ne uyduğunu gösterdi. Bu durum Newton'ın parçacık teorisinde öngörülmemişti. Bu çalışma ışığın kırınım teorisine yönlendirdi ve fiziksel optikte yeni bir çalışma alanı yarattı.<ref>{{Kitap kaynağı|yazar=W. F. Magie|başlık=A Source Book in Physics|url=https://archive.org/details/in.ernet.dli.2015.449479|yayıncı=Harvard University Press|yıl=1935|sayfa=[https://archive.org/details/in.ernet.dli.2015.449479/page/n323 309]}}</ref> 1860'larda dalga optiği [[James Clerk Maxwell]] tarafından [[elektromanyetik teori]] ile başarıyla birleştirildi.<ref>{{Dergi kaynağı|yazar=J. C. Maxwell|başlık=[[A Dynamical Theory of the Electromagnetic Field]]|dergi=Philosophical Transactions of the Royal Society of London|cilt=155|sayfa=459|yıl=1865|bibcode= 1865RSPT..155..459C|doi=10.1098/rstl.1865.0008}}</ref>

Optik teorideki bir sonraki gelişme 1899 [[Max Planck]]'ın [[siyah cisim ışıması]]nı doğru olarak modellemesi oldu. Bu modelde Planck madde ile ışık arasındaki enerji değişimlerinin sadece ''kuanta'' adını verdiği belirli enerji düzeylerinde gerçekleşebildiği varsaydı.<ref>Planck'ın kuantumun karmaşıklığına entelektüel yaklaşımı katıdır çünkü Planck kuantum etkilerini tam anlamıyla kabul etmemiştir.</ref><ref>{{Web kaynağı | soyadı = Kragh | ad = H. | başlık = Max Planck: the reluctant revolutionary | url = http://physicsworld.com/cws/article/print/2000/dec/01/max-planck-the-reluctant-revolutionary | yayıncı = Physics World | erişimtarihi = 23 Temmuz 2014 | tarih = 1 Aralık 2000 | arşivurl = https://web.archive.org/web/20150530041012/http://physicsworld.com/cws/article/print/2000/dec/01/max-planck-the-reluctant-revolutionary | arşivtarihi = 30 Mayıs 2015 | ölüurl = hayır }}</ref> 1905'te [[Albert Einstein]] kuantizasyonun ışığın kendisinden kaynaklandığını açıklayan [[fotoelektrik etki]] teorisini yayınladı.<ref>{{Kitap kaynağı |soyadı1=Einstein |ad1=A. |yazarbağı1=Albert Einstein |editör1-ad=D. |editör1-soyadı=Ter Haar |başlık=The Old Quantum Theory |url=http://wien.cs.jhu.edu/AnnusMirabilis/AeReserveArticles/eins_lq.pdf |erişimtarihi=18 Mart 2010 |yıl=1967 |yayıncı=Pergamon |sayfalar=91-107|bölüm=On a heuristic viewpoint concerning the production and transformation of light }}{{Ölü bağlantı}}</ref><ref name=AnnPhysik322132>{{Dergi kaynağı |ad=A. |soyadı=Einstein |yıl=1905 |başlık=Über einen die Erzeugung und Verwandlung des Lichtes betreffenden heuristischen Gesichtspunkt |dil=Almanca |çeviribaşlık=On a heuristic viewpoint concerning the production and transformation of light |dergi=Annalen der Physik |cilt=322 |sayı=6 |sayfalar=132-148|doi=10.1002/andp.19053220607|bibcode= 1905AnP...322..132E}}</ref> 1913'te [[Niels Bohr]] atomların sadece belirli ve kesikli enerji düzeylerinde enerji yayıldığını gösterdi. Bu keşif [[emisyon spektroskopisi|emisyon]] ve [[absorpsiyon spektroskopisi|absorpsiyon]] spektroskopisindeki kesikli çizgileri açıkladı.<ref>{{Dergi kaynağı |url=http://dbhs.wvusd.k12.ca.us/webdocs/Chem-History/Bohr/Bohr-1913a.html |yıl=1913 |başlık=On the Constitution of Atoms and Molecules |dergi=Philosophical Magazine |cilt=26, Series 6 |sayfalar=1-25 |erişimtarihi=23 Temmuz 2014 |arşivurl=https://web.archive.org/web/20070704225134/http://dbhs.wvusd.k12.ca.us/webdocs/Chem-History/Bohr/Bohr-1913a.html |arşivtarihi=4 Temmuz 2007 |ölüurl= }} [[Bohr atom modeli]] ve [[Kovalent bağ]]ın açıklandığı makale</ref> [[Işık]] ve madde arasındaki etkileşimin anlaşılması kuantum optiğinin temelini atmasının yanı sıra [[kuantum mekaniği]]nin bir bütün olarak [[Kuantum mekaniğinin tarihi|geliştirilmesi]]nde önemli bir rol oynadı. Sonuç olarak; [[kuantum elektrodinamiği]] tüm optik ve elektromanyetik süreci [[sanal parçacıklar|sanal]] ve gerçek fotonların değişimi olarak açıkladı.<ref>{{Kitap kaynağı|yazar=R. Feynman|yazarbağı=Richard Feynman|yıl=1985|başlık=QED: The Strange Theory of Light and Matter|url=https://archive.org/details/qedstrangetheory00feyn_202|bölüm=Chapter 1|sayfa=[https://archive.org/details/qedstrangetheory00feyn_202/page/n10 6]|yayıncı=Princeton University Press|isbn=0-691-08388-6}}</ref>

Kuantum optiği 1953'te [[maser]]in, 1960'ta [[lazer]]in icadıyla günlük hayatta kullanım bakımından önem kazandı.<ref>{{Kitap kaynağı|yazar=N. Taylor|başlık=LASER: The inventor, the Nobel laureate, and the thirty-year patent war|url=https://archive.org/details/laser00nick|yıl=2000|yayıncı=Simon & Schuster|yer=New York|isbn=0-684-83515-0}}</ref> [[Paul Dirac]]'ın [[kuantum alan kuramı]] üzerine çalışması ve [[George Sudarshan]], [[Roy J. Glauber]], [[Leonard Mandel]]'in katkıları 1950 ve 1960'larda fotodedektör, [[istatistiksel mekanik]] alanlarında daha fazla bilgi edinmek için kuantum teorisinin elektromanyetik alana uygulanmasını sağladı.

== Klasik optik == 
Klasik optik iki ana dala ayrılır: geometrik optik ve fiziksel optik. Geometrik optikte ya da ışın optiği, ışığın düz çizgiler üzerinde yol aldığı varsayılır. Fiziksel optikte ya da dalga optiği, ışık elektromanyetik bir dalga olarak düşünülür.

Geometrik optik, dalga boyu optik elemanlar ve modellenen sistem için çok küçükse fiziksel optiğin indirgenmiş hali olarak düşünülebilir.

=== Geometrik optik ===
{{Ana|Geometrik optik}}
[[Dosya:Reflection and refraction.svg|küçükresim|upright=1.14|sağ|Işık ışınlarının yansıması ve kırılması]]
''Geometrik optik'' ya da ''ışın optiği'', ışığın dalga olarak yayılmasını farklı ortamlara geçerken yansıma veya kırılma yasalarıyla düz yolda ilerleyen ışınlar şeklinde gösterir.<ref>{{Kitap kaynağı|yazar1=Ariel Lipson|yazar2=Stephen G. Lipson|yazar3=Henry Lipson|başlık=Optical Physics|url=http://books.google.com/books?id=aow3o0dhyjYC&pg=PA48|erişimtarihi=12 Temmuz 2012|tarih=28 Ekim 2010|yayıncı=Cambridge University Press|isbn=978-0-521-49345-1|sayfa=48|arşivurl=https://web.archive.org/web/20130528233136/http://books.google.com/books?id=aow3o0dhyjYC&pg=PA48|arşivtarihi=28 Mayıs 2013|ölüurl=hayır}}</ref> Bu yasaların ampirik keşfi 984 yıllarına kadar uzanır.<ref name="Sahl"/> Bu süreç içinde optik cihaz ve araç tasarımında bu yasalar kullanılmıştır. Yasalar şu şekilde özetlenebilir:

Işık ışını iki geçirgen yüzey arasından geçerken yansıyan ve kırılan ışınlar olmak üzere ikiye ayrılır.

:Yansıma yasasına göre yansıyan ışın aynı düzlemde kalır ve ışığın yansıma açısı gelme açısına eşittir.

:Kırılma yasasına göre kırılan ışın aynı düzlemde kalır ve kırılma açısının sinüsünün gelme açısının sinüsüne oranı sabit bir sayıdır.

::<math>\frac {\sin {\theta_1}}{\sin {\theta_2}} = n</math>

{{Matematik|''n''}} herhangi iki sayı için değişkendir ve ışığın rengini verir. [[Kırılma indisi]] olarak bilinir.

Yansıma ve kırılım yasaları [[Fermat ilkesi]]nden çıkarılabilir. Bu ilkeye göre: ''bir ışık ışını herhangi iki nokta arasında ilerlerken, izlediği yol en az zamanı gerektiren yoldur.''<ref>{{Kitap kaynağı|ilk=Arthur|son=Schuster|yazarlink=Arthur Schuster|başlık=An Introduction to the Theory of Optics|url=http://books.google.com/books?id=X0AcBd-bcCwC&pg=PA41|yıl=1904|yayıncı=E. Arnold|sayfa=41|erişimtarihi=26 Temmuz 2014|arşivurl=https://web.archive.org/web/20140705113508/http://books.google.com/books?id=X0AcBd-bcCwC&pg=PA41|arşivtarihi=5 Temmuz 2014|ölüurl=hayır}}</ref>

==== Yaklaşımlar ====
Geometrik optik genellikle [[paraksiyal yaklaşım]] ya da "küçük açı yaklaşımı" ile basitleştirilir. Bunun sonucunda matematiksel işlemler doğrusal olur. Böylece optik bileşenler ve sistemler basit [[Matris (matematik)|matris]]lerle açıklanabilir. Bu [[Gaussyan optik|Gaussyan optiğin]] temelidir ve ''paraksiyal [[ışın izleme]]'' ile birlikte bir optik sistemin resim ve nesnenin yaklaşık konumu, büyütme gibi temel özelliklerini bulmada kullanılır.<ref>{{Kitap kaynağı|yazar=J. E. Greivenkamp|yıl=2004|başlık=Field Guide to Geometrical Optics. SPIE Field Guides vol. '''FG01'''|url=https://archive.org/details/fieldguidetogeom0000grei|yayıncı=SPIE|isbn=0-8194-5294-7|sayfalar=[https://archive.org/details/fieldguidetogeom0000grei/page/19 19]-20}}</ref>

==== Yansıma ====
{{Ana|Yansıma}}
[[Dosya:Reflection angles.svg|frame|Düzgün (doğrusal) yansıma diyagramı]]
Yansımalar ikiye ayrılır: [[düzgün yansıma]] ve [[dağınık yansıma]]. Düzgün yansıma, ışığın ayna gibi parlak yüzeylerden basitçe ve öngörülebilir bir şekilde yansımasıdır. Düzgün yansımada yansıyan görüntünün konumu [[gerçek görüntü|gerçek]] olabileceği gibi [[sanal görüntü|sanal]] da olup uzayda tahmin edilebilir bir konumda olabilir. Dağınık yansıma; opak, berrak olmayan, [[kâğıt]] ve kaya gibi nesnelerin yüzeyinde gerçekleşen yansımadır. Bu yüzeylerdeki yansımalar, yansıyan ışığın, kaynak yüzeydeki materyalin mikroskobik yapısına bağlı olarak, tam dağlımı ile sadece istatistiksel olarak belirlenebilir. Birçok dağınık yansıtıcının özelliği [[Lambert Kosinüs Yasası]] ile açıklanır ya da tahmin edilir. Bu yasa herhangi bir açıdan bakıldığında aynı parlaklığı veren yüzeylerde kullanılır. Parlak yüzeylerde hem dağınık hem de düzgün yansıma görülebilir.

Düzgün yansımada yansıyan ışının yönü, gelen ışının [[yüzey normali]] (ışının yüzeye değdiği noktadan çizilen dikme) ile yaptığı açıya göre belirlenir. Gelen ışın, yansıyan ışın ve normal aynı düzlemdedir. Gelen ışının normalle yaptığı açı yansıyan ışının normalle yaptığı açıya eşittir.<ref name="Geometrik optik">{{Kitap kaynağı|başlık=University Physics 8e|yazar=H. D. Young|yayıncı=Addison-Wesley|yıl=1992|isbn=0-201-52981-5|bölüm =35}}</ref> Bu aynı zamanda [[Yansıma Yasası]] olarak da bilinir.

[[Düzlem ayna]]larda yansıma yasasına göre nesnenin görüntüsü, nesnenin aynaya uzaklığına eşit mesafede düz ve aynanın arkasında oluşur. Nesne ile görüntünün boyu eşittir. Yasa aynı zamanda [[ayna görüntüsü]]nü [[dönüşümçarpanı]] ile sağ-sol farkına sebep olduğunu da ifade eder. İki (ya da herhangi bir çift sayı) defa yansımaya uğramış bir nesnenin görüntüsünde dönüşüm (sağ-sol farkı) yoktur. [[Köşe yansıtıcılar]] ışının izlediği yoldan [[retroreflektör|geri dönmesini]] sağlar.<ref name="Geometrik optik"/>

[[Çukur ayna|Yüzeyleri kavisli olan aynalar]] [[ışın izleme]] ile ve yüzeyinin her noktasında yansıma yasası kullanılarak modellenebilir. [[Parabolik yansıtıcı|Parabolik yüzeye sahip aynalarda]] ise birbirine paralel ışınlar aynadan yansır ve ortak bir [[odak]]ta birleşirler. Diğer kavisli yüzeyler de ışığı odaklayabilir fakat ışınlar ıraksak şekle sahip aynalarda saparak sonsuzda odaklanır. Özellikle küresel aynalar, [[küresel sapma]]ya neden olur. Kavisli aynalar görüntüyü büyütebilir ve küçültebilir ya da büyütme negatif olur. Büyütmenin negatif olması görüntünün ters döndüğünü işaret eder. Düzgün görüntüler sanal, ters görüntüler ise gerçek görüntülerdir. Bu sayede ters görüntüler bir ekrana aktarılabilir.<ref name="Geometrik optik"/>

==== Kırınım ====
{{Ana|Kırınım}}
[[Dosya:Snell yasası.png|küçükresim|upright=1.36|Snell Yasası'nı gösteren diyagram. (n<sub>1</sub> < n<sub>2</sub>, hava/su gibi)]]
Kırınım ışık kırılma indisi farklı bir ortama geçerken gerçekleşir. Bu prensip sayesinde mercekler ışığı odaklayabilmektedir. En basit şekilde kırılma; ışık kırılma indisi <math>n_1</math> olan bir ortamdan kırılma indisi <math>n_2</math> olan bir ortama geçerken gözlenir. Bunun gibi durumlarda [[Snell yasası]] ışık ışının sapma miktarını hesaplar:

:<math>n_1\sin\theta_1 = n_2\sin\theta_2\ </math>

burada <math>\theta_1</math> ve <math>\theta_2</math> sırasıyla gelen ve kırılan ışının (dalganın) normalle yaptığı açıdır. Bu durum aynı zamanda ortam değişirken ışık hızının da değişimini hesaplamak için de kullanılabilir.

:<math>v_1\sin\theta_2\ = v_2\sin\theta_1</math>

burada <math>v_1</math> ve <math>v_2</math> ilgili ortamdaki dalga hızlarıdır.<ref name="Geometrik optik"/>

Snell Yasası'nın birçok sonucundan biri de ışık ışınlarının yüksek kırıcılık indisi olan maddeden düşük kırıcılık indisi olan maddeye doğru gitmesidir. Arayüzle temas sonucu tüm ışının yansıyıp hiçbir kısmının emilmemesi de olasıdır. Bu olaya [[tam yansıma]] denir ve [[Fiber optik]] teknoloji bu mantıkla çalışır. Işık sinyalleri fiber optik kabloda ilerlerken tam yansımaya uğrar bu sayede kablo boyunca ışık kaybı olmaz. Aynı zamanda yansıma ve kırılma kullanarak [[lineer polarizasyon|polarize ışık ışınları]] elde etmek mümkündür. Kırılan ve yansıyan ışın [[dik açı]]yla gelirse yansıyan ışın "düzlemsel (lineer) [[polarizasyon]]" özelliği kazanır. Bunun gibi durumların gerçekleşmesi için gereken gelme açısına Brewster açısı denir.<ref name="Geometrik optik"/>

Snell Yasası, ortam doğru ışık ışınlarının kırılma indisi ve geometrisi bilinen "lineer ortamda sapma miktarlarını ölçmek için kullanılabilir. Örneğin ışığın bir prizmadan geçmesi sonucu ışınların sapması ve yayılması prizmanın şekline ve konumuna bağlıdır. Ek olarak çoğu maddede farklı frekanstaki ışıkların farklı kırılma indisi olduğu için kırılma [[gök kuşağı]]ndaki gibi ışık tayfı üretebilir. Bu olayın keşfi Isaac Newton'a mal edilir.<ref name="Geometrik optik"/>

Işığı kırabilen maddelerde kırınım indisi pozisyonla aşamalı olarak değişir ve böylece ışık ışınları düz çizgiler halinde değil bükülmüş olarak yol alır. Bu etki; sıcak havalarda havanın kırılma indisinin değişerek ışık ışınlarının bükülmesine ve uzaktaki nesnelerin çeşitli şekillerde (havuz yüzeyinde olduğu gibi) algılanmasına sebep olur. [[Serap]] olayı buradan kaynaklanır. Birden fazla kırılma indisine sahip maddelere değişken-indisli (GRIN) maddeler denir. Bu maddeler modern optikte [[fotokopi makinesi]] ve [[tarayıcı]] gibi cihazların yapımında olduğu gibi birçok alanda kullanılmaktadır. Bu olay [[Değişken indis optiği]] alanında incelenir.<ref>{{kitap kaynağı|soyadı=Marchand|ad=E.W.|başlık=Gradient Index Optics|url=https://archive.org/details/gradientindexopt0000marc|yıl=1978|yayıncı=Academic Press|yer=New York}}</ref> 
[[Dosya:İnce kenarlı mercek görüntü şema.png|upright=1.59|küçükresim|İnce kenarlı mercekte görüntü ve nesne]]
Kırılma ile ışınları birleştiren ya da ayıran cihazlara mercek (lens) adı verilir. İnce mercekler, merceğin iki tarafında da odak noktası oluşturabilirler. Bu noktalar [[Lensmaker denklemi]] ile modellenebilir.<ref name=hecht>{{kitap kaynağı|yazar=E. Hecht|yıl=1987|başlık=Optics|url=https://archive.org/details/optics0000hech|basım=2.|yayıncı=Addison Wesley|isbn=0-201-11609-X}} Bölüm 5 & 6.</ref> Genel olarak iki tip mercek vardır: paralel ışınları birleştiren [[Mercek#İnce kenarlı mercek|konveks (dışbükey, ince kenarlı ya da yakınsak) mercek]] ve paralel ışınları ayıran [[Mercek#Kalın kenarlı mercek|konkav (içbükey, kalın kenarlı ya da ıraksak) mercek]]. Merceklerin oluşturduğu görüntünün ayrıntılı tahmini için küresel aynalarda kullanılan ışın izleme yöntemi kullanılabilir. Küresel aynalarda olduğu gibi ince merceklerde de verilen odak noktasının uzunluğu (<math>f</math>) ve nesne uzaklığı (<math>S_1</math>) kullanılarak basit bir denklem ile cismin görüntüsünün nerede olduğu belirlenebilir:

:<math>\frac{1}{S_1} + \frac{1}{S_2} = \frac{1}{f} </math>

Bu denklemde <math>S_2</math> görüntünün mesafesini ifade eder ve görüntü ile nesne aynı tarafta ise negatif; farklı tarafta ise pozitif kabul edilir.<ref name=hecht /> Odak uzaklığı <math>f</math> konkav merceklerde negatif alınır.

[[Dosya:İnce kenarlı mercek şema.png|küçükresim|upright=1.59|İnce kenarlı mercek şemasal gösterimi]]

Paralel gelen ışınlar ince kenarlı (konveks) mercek tarafından, merceğin uzak tarafında odaklandırılarak bir odak uzaklığı mesafede ters bir şekilde gerçek görüntüye dönüştürülürler. Sonlu bir mesafedeki nesneden gelen ışınlar odak noktasından daha öte bir noktada odaklanırlar; nesne merceğe yaklaştıkça görüntü mercekten uzaklaşır. Kalın kenarlı (konkav merceklerde), paralel gelen ışınlar mercekten geçtikten sonra mercekten bir odak uzunluğu mesafede, paralel ışınların geldiği mercek tarafındaki düz bir sanal görüntüden kaynaklanmışçasına dağılırlar. Sonlu mesafedeki bir nesneden gelen ışınlar, merceğe odak noktasından daha yakın, nesne ile aynı tarafta olan bir sanal görüntü ile ilişkilendirilirler. Nesne merceğe yaklaştıkça, sanal görüntü de merceğe yaklaşır.

Aynı şekilde, bir merceğin büyütmesi ise aşağıda gösterildiği şekildedir:

:<math> M = - \frac{S_2}{S_1} = \frac{f}{f - S_1} </math>

Bu formüldeki eksi (-), bir kongrede alınan karara göre, pozitif ise düz, negatif ise ters nesneleri belirtir. Aynalara benzer olarak, tek mercek ile oluşmuş görüntüler düz ise sanal, ters ise gerçek görüntülerdir.<ref name="Geometrik optik" />

Merceklerde odağı ve görüntüyü bozan [[optik aberasyon]]lar gözlemlenebilmektedir. Bu aberasyonlar (sapınçlar) geometrik kusurlardan ya da ışığın değişik dalga boyları nedeniyle ortaya çıkan kırınım indeksi değişiminden ([[kromatik aberasyon]]) kaynaklanabilmektedir.<ref name="Geometrik optik" />

== Modern optik ==
[[Dosya:Military laser experiment.jpg|küçükresim|Bir askeri bilim insanı bir test ortamında lazer çalıştırırken.]]
20. yüzyılda popüler oldu. Optik bilimi ve mühendislik alanlarında kullanılmakta. Bu alanda optik biliminin [[elektromanyetik]] ya da ışık [[kuantum]]u ile ilgilidir ama diğer konularda dahil edilebilir. Modern optiğin önemli bir alt dalı olan kuantum optiği özellikle ışık kuantumunun mekanik özellikleri ile ilgilenir. Kuantum optiği sadece teorik değildir; [[lazer]] gibi bazı modern cihazların kuantum mekaniğine bağlı çalışma prensipleri vardır. Photomultipliers ve channeltron gibi ışık dedektörleri bireysel [[foton]]lara yanıt verir. CCDs gibi elektronik görüntü sensörleri bireysel foton çekim olaylarının görüntü istatisliklerini sergiler. Çok Işık yayan diyotlar ve fotovoltaik hücreler, kuantum mekaniği olmadan anlaşılamaz. Bu cihazların çalışması kuantum optiğinden genellikle kuantum elektroniği ile örtüşmektedir.

Özel optik araştırma alanları ışığın kristal optik ve metamaterials gibi özel malzemeler ile nasıl etkileşimde bulunduğu hakkında çalışmalar içerir. Diğer araştırmalar, tekil optik, görüntüleme olmayan optik, doğrusal olmayan optik, istatistiksel optik ve radyometri gibi elektromanyetik dalgaların fenomenolojine odaklanır. Bu gün saf bilim optiğine optik bilimi veya optik fiziğini optik mühendisliğinden ayırt etmek gerekir bunlara optik bilimleri denir. Tanınmış alt başlıklarla optik mühendisliği; lens tasarımı, imalat ve test optik bileşenleri ve görüntü işleme gibi pratik uygulamalar ile aydınlatma mühendisliği, [[fotonik]] ve [[optoelektronik]] içerir.

== Kaynakça ==
{{kaynakça}}

{{Teknoloji}}
{{Otorite kontrolü}}

[[Kategori:Optik| ]]