Born-Oppenheimer yaklaşımı

Kuantum kimyasında ve moleküler fizikte, Born – Oppenheimer (BO) yaklaşımı, bir moleküldeki atom çekirdeği ve elektronun hareketinin ayrı ayrı ele alınabileceği varsayımıdır. Bu yaklaşım adını 1927'de kuantum mekaniğinin erken döneminde yaklaşımı öneren Max Born ve J. Robert Oppenheimer'den alınmıştır.^[1] Yaklaşım, kuantum kimyasında moleküler dalga fonksiyonlarının ve büyük moleküller için diğer özelliklerin hesaplanmasını hızlandırmak için yaygın olarak kullanılmaktadır. BO yaklaşımını her durumda kullanılmaz. Yaklaşımın uygulanamayacağı durumlar vardır. Bu durumlarda ise yaklaşım daha hassas yöntemlere başvurulmadan önce iyi bir başlangıç noktasına varmak için kullanılır.

Moleküler spektroskopide BO yaklaşımının kullanılması, moleküler enerjinin bağımsız terimlerin bir toplamı olarak düşünülmesi anlamına gelir, örneğin: $E_{t o t a l} = E_{e l e c t r o n i c} + E_{v i b r a t i o n a l} + E_{r o t a t i o n a l} + E_{n u c l e a r s p i n}$ . Bu terimler birbirinden farklı büyüklük düzeyindedirler ve nükleer spin enerjisi o kadar küçüktür ki çoğu zaman göz ardı edilir. Elektronik enerjiler $E_{e l e c t r o n i c}$ moleküllerin elektronik yapısını hesaplarken tipik olarak kullanılan terimler olan kinetik enerjiler, elektronikler arası itme, uluslararası itme ve elektron – nükleer atraksiyonlardan oluşur.