Fatou-Bieberbach bölgesi

testwiki sitesinden
10.22, 25 Ocak 2025 tarihinde imported>Dikkülah tarafından oluşturulmuş 3113 numaralı sürüm (top: değiştirme, değiştirildi: tekrardan → yeniden)
(fark) ← Önceki sürüm | Güncel sürüm (fark) | Sonraki sürüm → (fark)
Gezinti kısmına atla Arama kısmına atla

Matematiğin bir dalı olan çok değişkenli karmaşık analizde, Fatou-Bieberbach bölgesi, ne biholomorf gönderim ile denk olan ve n'in özalt kümesi olan bölgelere verilen addır. Diğer deyişle,

  • Ωn ise,
  • birebir, örten ve holomorf f:Ωn fonksiyonu varsa,
  • f1:nΩ de yine holomorfsa,

o zaman Ω bir Fatou-Biebarbach bölgesidir.

Bu bölgeler, Riemann dönüşüm teoremi sebebiyle karmaşık düzlemde (yani n=1 iken) bulunmaz. O yüzden, bu bölgelerin varlığı, çok değişkenli karmaşık analizi bir değişkenli karmaşık analizden ayıran özelliklerden biridir.

Fatou-Biebarbach bölgesi adını bu tip bölgeleri 1920lerde araştırmış olan Fransız matematikçi Pierre Fatou[1] ve Alman matematikçi Ludwig Bieberbach'dan[2] almaktadır. Bu tip bölgelerin araştırması uzun süre kenarda kalmıştır.1980li yıllarda Jean-Pierre Rosay ve Walter Rudin'in makalesi,[3] dikkatleri bu bölgelerin yeniden araştırılmasına çekmiştir.

Fatou-Bieberbach örnekleri genelde bir pn noktasını sabitleyen bir özeşyapı dönüşümü ve bu dönüşümün bu p noktasındaki çekim havzası aracılığıyla verilir. Burada çekim havzası şu şekilde tanımlanabilir: F:nn bir pn noktasını sabitleyen (yani F(p)=p) bir özeşyapı dönüşümüyse, F1:=F ve j2 tam sayıları için Fj:=FFj1 tanımları altında

{zn:limjFj(z)=p}

kümesine F'nin p noktasındaki çekim havzası denir. Eğer böyle bir özdönüşümün türevinin p noktasındaki her özdeğerinin modülüsü 1"den küçükse, o zaman p noktasındaki çekim havzası bir Fatou-Bieberbach bölgesi olur.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

Şablon:Kaynakça

  1. Fatou, Pierre: "Sur les fonctions méromorphes de deux variables. Sur certains fonctions uniformes de deux variables." C.R. Paris 175 (1922)
  2. Bieberbach, Ludwig: "Beispiel zweier ganzer Funktionen zweier komplexer Variablen, welche eine schlichte volumtreue Abbildung des 4 auf einen Teil seiner selbst vermitteln". Preussische Akademie der Wissenschaften. Sitzungsberichte (1933)
  3. Rosay, J.-P. and Rudin, W: "Holomorphic maps from n to n". Trans. Amer. Math. Soc. 310 (1988) [1] Şablon:Webarşiv