Bernşteyn eşitsizliği (analiz)

testwiki sitesinden
21.53, 7 Şubat 2025 tarihinde imported>InternetArchiveBot tarafından oluşturulmuş 3242 numaralı sürüm (3 kaynak kurtarıldı ve 0 kaynak ölü olarak işaretlendi.) #IABot (v2.0.9.5)
(fark) ← Önceki sürüm | Güncel sürüm (fark) | Sonraki sürüm → (fark)
Gezinti kısmına atla Arama kısmına atla

Matematiğin bir alt dalı olan analizde Bernşteyn eşitsizliği veya Bernşteyn eşitsizlikleri, polinomların kapalı bir aralıkta ya da bölgede aldığı maksimum değerle aynı polinomların türevlerinin aynı kümede aldığı maksimum değerlerle ilişkin bir eşitsizliktir. Eşitsizliklerin yazıldığı kapalı aralığa ya da bölgeye göre değişik biçimleri mevcuttur.

Tarihçe

Eşitsizlikler adını Rus matematikçi Sergey Natanoviç Bernşteyn'den almaktadır. Bernşteyn, eşitsizliği trigonometrik polinomlar için, ilk başta da kosinüs toplamları biçiminde olan polinomlar için, 1912'de kanıtlamıştır.[1] Bu kanıtı, Bernşteyn, yaklaşıklık teorisi üzerinde çalışırken vermiştir.[2]Hem sinüs hem de kosinüs toplamları biçiminde olan polinomlar için, eşitsizlik Leopold Fejér tarafından 1914'te kanıtlanmıştır.[3] Bernşteyn, bu sonuçları daha sonra Edmund Landau'dan öğrenmiştir.[4] Değişik kanıtlar 1914 yılında Marcel Riesz tarafından da verilmiştir.[5][6] George Pólya ve Gábor Szegő tarafından 1925 tarafından verilmiş bir başka kanıt da vardır.[7]

Eşitsizliğin ifâdesi

Eşitsizlik, gerçel ve karmaşık değişkenli polinomlar içn farklı şekillerde görülebilir.

Trigonometrik polinomlar için

an0 ve bn0 olmak üzere, gerçel sayılı bir

p(t)=k=0n(akcos(kt)+bksin(kt))

polinomu için aşağıdaki eşitsizlik sağlanır:

maxπtπ|p(t)|nmaxπtπ|p(t)|.

Karmaşık değişkenli durum

Eşitsizlik, birim diskteki karmaşık bir polinom fonksiyonunun maksimum fonksiyonun mutlak değerini yine bu fonksiyonun birim diskteki türevinin maksimum mutlak değeri ile ilişkilendiren bir eşitsizliktir ve en basit hâlinde şu şekilde görülebilir:

Herhangi bir f(z) fonksiyonunun |z|=1 üzerindeki maximum mutlak değeri max|z|=1|f(z)| tarafından ve bu fonksiyonun türevi de f(z) tarafından gösterilsin. Derecesi n olan her p(z) polinomu için

max|z|=1|p(z)|nmax|z|=1|p(z)|

eşitsizliği geçerlidir. Bu eşitsizliğin daha da iyileştirilmesi mümkün değildir ve eşitlik, ancak ve ancak p(z)=αzn iken geçerlidir.[8]

Yüksek mertebeli türevler için hâli

Yukarıda bahsedilen sonucun bir polinomların türevlerine arka arkaya k kere uygulanması sonucunda

max|z|1|p(k)(z)|n!(nk)!max|z|1|p(z)|

elde edilir.

Benzer sonuçlar

Paul Erdős, p(z) polinomunun |z|<1 içinde sıfır değeri olmadığı durumda max|z|=1|p(z)|n2max|z|=1|p(z)| sanıtladı. Bu sanıtı Peter Lax kanıtlamıştır.[9]

Diğer taraftan, k1 iken, p(z) polinomunun |z|<k içinde sıfır değeri olmadığı durumda, max|z|=1|p(z)|n1+kmax|z|=1|p(z)| olduğu M. A. Malik tarafından kanıtlanmıştır.[10]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

Şablon:Kaynakça

İlgili kaynaklar

  1. Sergei Natanowitsch Bernstein: Sur l'ordre de la meilleure approximation des fonctions continues par des polynomes. Académie Royale de Belgique, Classe des Sciences, Mémores Collection in 4., ser. II, Vol. 4 (1922). = Russian translation in Communications of the Kharkov Mathematical Society (CKMS) Vol. 13 (1912), 49-194.
  2. R. P. Boas, Jr., Inequalities for the derivatives of polynomials, Math. Mag. 42 (1969), 165–174.
  3. Leopold Fejér: Über konjugierte trigonometrische Reihen. Journal für die reine und angewandte Mathematik, Vol. 144 (1914), S. 48–56 Online Şablon:Webarşiv (7 Ocak 2025 tarihinde erişildi.)
  4. Sergei Natanowitsch Bernstein: Leçons sur les Propriétés Extrémales et la Meilleure Approximation des Fonctions Analytiques d'une Variable Réelle. Gauthier-Villars, Paris 1926.
  5. Marcel Riesz: Eine trigonometrische Interpolationsformel und einige Ungleichungen für Polynome. Deutsche Mathematiker-Vereinigung, Jahresbericht, Vol. 23 (1914), S. 354–368. Online Şablon:Webarşiv (abgerufen am 13. Mai 2014)
  6. Marcel Riesz: Formule d'interpolation pour la dérivée d'un polynome trigonométrique. Comptes Rendus Hebdomaries, Séances de l'Académie des Sciences, Paris, Vol. 158 (1914), S. 1152–1154. Online Şablon:Webarşiv (abgerufen am 13. Mai 2014)
  7. George Pólya, Gábor Szegő: Aufgaben und Lehrsätze aus der Analysis. Springer, Berlin 1925.
  8. M. A. Malik, M. C. Vong, Inequalities concerning the derivative of polynomials, Rend. Circ. Mat. Palermo (2) 34 (1985), 422–426.
  9. P. D. Lax, Proof of a conjecture of P. Erdös on the derivative of a polynomial, Bull. Amer. Math. Soc. 50 (1944), 509–513.
  10. M. A. Malik, On the derivative of a polynomial J. London Math. Soc (2) 1 (1969), 57–60.