Bernşteyn eşitsizliği (analiz)
Matematiğin bir alt dalı olan analizde Bernşteyn eşitsizliği veya Bernşteyn eşitsizlikleri, polinomların kapalı bir aralıkta ya da bölgede aldığı maksimum değerle aynı polinomların türevlerinin aynı kümede aldığı maksimum değerlerle ilişkin bir eşitsizliktir. Eşitsizliklerin yazıldığı kapalı aralığa ya da bölgeye göre değişik biçimleri mevcuttur.
Tarihçe
Eşitsizlikler adını Rus matematikçi Sergey Natanoviç Bernşteyn'den almaktadır. Bernşteyn, eşitsizliği trigonometrik polinomlar için, ilk başta da kosinüs toplamları biçiminde olan polinomlar için, 1912'de kanıtlamıştır.[1] Bu kanıtı, Bernşteyn, yaklaşıklık teorisi üzerinde çalışırken vermiştir.[2]Hem sinüs hem de kosinüs toplamları biçiminde olan polinomlar için, eşitsizlik Leopold Fejér tarafından 1914'te kanıtlanmıştır.[3] Bernşteyn, bu sonuçları daha sonra Edmund Landau'dan öğrenmiştir.[4] Değişik kanıtlar 1914 yılında Marcel Riesz tarafından da verilmiştir.[5][6] George Pólya ve Gábor Szegő tarafından 1925 tarafından verilmiş bir başka kanıt da vardır.[7]
Eşitsizliğin ifâdesi
Eşitsizlik, gerçel ve karmaşık değişkenli polinomlar içn farklı şekillerde görülebilir.
Trigonometrik polinomlar için
ve olmak üzere, gerçel sayılı bir
polinomu için aşağıdaki eşitsizlik sağlanır:
Karmaşık değişkenli durum
Eşitsizlik, birim diskteki karmaşık bir polinom fonksiyonunun maksimum fonksiyonun mutlak değerini yine bu fonksiyonun birim diskteki türevinin maksimum mutlak değeri ile ilişkilendiren bir eşitsizliktir ve en basit hâlinde şu şekilde görülebilir:
Herhangi bir fonksiyonunun üzerindeki maximum mutlak değeri tarafından ve bu fonksiyonun türevi de tarafından gösterilsin. Derecesi olan her polinomu için
eşitsizliği geçerlidir. Bu eşitsizliğin daha da iyileştirilmesi mümkün değildir ve eşitlik, ancak ve ancak iken geçerlidir.[8]
Yüksek mertebeli türevler için hâli
Yukarıda bahsedilen sonucun bir polinomların türevlerine arka arkaya k kere uygulanması sonucunda
elde edilir.
Benzer sonuçlar
Paul Erdős, polinomunun içinde sıfır değeri olmadığı durumda sanıtladı. Bu sanıtı Peter Lax kanıtlamıştır.[9]
Diğer taraftan, iken, polinomunun içinde sıfır değeri olmadığı durumda, olduğu M. A. Malik tarafından kanıtlanmıştır.[10]
Ayrıca bakınız
Kaynakça
İlgili kaynaklar
- ↑ Sergei Natanowitsch Bernstein: Sur l'ordre de la meilleure approximation des fonctions continues par des polynomes. Académie Royale de Belgique, Classe des Sciences, Mémores Collection in 4., ser. II, Vol. 4 (1922). = Russian translation in Communications of the Kharkov Mathematical Society (CKMS) Vol. 13 (1912), 49-194.
- ↑ R. P. Boas, Jr., Inequalities for the derivatives of polynomials, Math. Mag. 42 (1969), 165–174.
- ↑ Leopold Fejér: Über konjugierte trigonometrische Reihen. Journal für die reine und angewandte Mathematik, Vol. 144 (1914), S. 48–56 Online Şablon:Webarşiv (7 Ocak 2025 tarihinde erişildi.)
- ↑ Sergei Natanowitsch Bernstein: Leçons sur les Propriétés Extrémales et la Meilleure Approximation des Fonctions Analytiques d'une Variable Réelle. Gauthier-Villars, Paris 1926.
- ↑ Marcel Riesz: Eine trigonometrische Interpolationsformel und einige Ungleichungen für Polynome. Deutsche Mathematiker-Vereinigung, Jahresbericht, Vol. 23 (1914), S. 354–368. Online Şablon:Webarşiv (abgerufen am 13. Mai 2014)
- ↑ Marcel Riesz: Formule d'interpolation pour la dérivée d'un polynome trigonométrique. Comptes Rendus Hebdomaries, Séances de l'Académie des Sciences, Paris, Vol. 158 (1914), S. 1152–1154. Online Şablon:Webarşiv (abgerufen am 13. Mai 2014)
- ↑ George Pólya, Gábor Szegő: Aufgaben und Lehrsätze aus der Analysis. Springer, Berlin 1925.
- ↑ M. A. Malik, M. C. Vong, Inequalities concerning the derivative of polynomials, Rend. Circ. Mat. Palermo (2) 34 (1985), 422–426.
- ↑ P. D. Lax, Proof of a conjecture of P. Erdös on the derivative of a polynomial, Bull. Amer. Math. Soc. 50 (1944), 509–513.
- ↑ M. A. Malik, On the derivative of a polynomial J. London Math. Soc (2) 1 (1969), 57–60.