Çarpım şifresi

Kriptografide, bir çarpım şifresi veya birleşik şifreleme^[1] (Şablon:Dil), iki veya daha fazla dönüşümü, ortaya çıkan şifrenin kriptanalize karşı dirençli hale getirmek için tekil bileşenlerden daha güvenli olmasını amaçlayan bir şekilde birleştirir.^[2] Çarpım şifresi, yerine koyma (S-box), permütasyon (P-box) ve modüler aritmetik gibi bir dizi basit dönüşümü birleştirir. Çarpım şifreleri kavramı, bu fikri Gizlilik Sistemlerinin İletişim Teorisi ("Communication Theory of Secrecy Systems") adlı temel makalesinde sunan Claude Shannon'a dayanmaktadır. Tüm kurucu dönüşüm işlevlerinin aynı yapıya sahip olduğu belirli bir çarpım şifresi tasarımına yinelemeli şifre denir ve işlevlerin kendilerine "döngü" terimi uygulanır.Şablon:Sfn

Makul sayıda $n$ mesaj sembolü içeren dönüşümler için, yukarıda bahsedilen her iki şifre sistemi de (S-box ve P-box) kendi başlarına yetersizdir. Shannon, S-kutusu ve P-kutusu dönüşümlerinin bir kombinasyonunu kullanmayı önerdi - bir çarpım şifresi. Bu kombinasyon tek başına her ikisinden de daha güçlü bir şifre sistemi ortaya çıkarabilirdi. Alternatif olarak ikame ve permütasyon dönüşümü uygulayan bu yaklaşım IBM tarafından Lucifer şifre sisteminde kullanılmış ve DES ve AES gibi ulusal veri şifreleme standartları için standart haline gelmiştir. Sadece ikame ve permütasyon kullanan bir ürün şifresine SP ağı denir. Feistel şifreleri çarpım şifrelerinin önemli bir sınıfıdır.